Το θέμα της λογικής έχει συζητηθεί για πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια χωρίς να έχει υπάρξει καμία σημαντική εξέλιξη που θα έκανε το θέμα εύκολο για να το χρησιμοποιήσει ο καθένας.

«Λογική» σημαίνει το θέμα του συλλογισμού, που σημαίνει να σκέφτεσαι σχετικά με γεγονότα και ιδέες και να παίρνεις τις σωστές αποφάσεις βάσει αυτών.

Θα μπορούσαμε να πούμε απλά ότι λογική είναι η μελέτη του πώς συνδυάζονται οι ιδέες ή τα δεδομένα με τρόπο που να βγάζει νόημα για να εξηγήσουν τα πράγματα, καθώς και η ικανότητα να το κάνεις αυτό. Στο πέρασμα των αιώνων, υπήρξαν άνθρωποι που ονόμασαν τη λογική ως επιστήμη. Αυτό, όμως, δε βγάζει νόημα γιατί μια πραγματική επιστήμη είναι μια οργανωμένη, ακριβής και πλήρης μελέτη ενός θέματος που γίνεται προκειμένου να αποδείξει ή να διαψεύσει τις υπάρχουσες ιδέες, να ανακαλύψει νέες αλήθειες και να αναπτύξει νέες ιδέες εφαρμόζοντας τις πληροφορίες με τρόπους που έχουν συμφωνηθεί για να δούμε τι είναι αποτελεσματικό.

Επομένως, εάν η λογική ήταν μια «επιστήμη», οι άνθρωποι θα ήταν ικανοί να σκέφτονται. Αλλά οι άνθρωποι δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά.

Ακόμα και η λέξη «λογική» είναι εντελώς εχθρική και μπορεί να κάνει ένα άτομο να φοβάται να πλησιάσει αυτό το θέμα, σκεπτόμενος ότι θα ήταν πέραν της ικανότητάς του να το καταλάβει. Αν διάβαζες ένα βιβλίο με θέμα τη λογική, θα έμπαινες σε μεγάλη σύγχυση και θα ένιωθες αναστατωμένος προσπαθώντας να το καταλάβεις και, στην πραγματικότητα, ούτε καν θα μάθαινες πώς να σκέφτεσαι, πράγμα το οποίο υποτίθεται ότι η λογική θα σε βοηθούσε να κάνεις.

Ωστόσο, η λογική ή η ικανότητα να σκέφτεσαι λογικά είναι πολύ σημαντική σε οποιονδήποτε είναι υπεύθυνος για έναν οργανισμό ή για τη διαχείριση μιας ομάδας ή μιας εταιρείας. Αν δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά, δε θα μπορείς να καταλήξεις στα συμπεράσματα που είναι αναγκαία για τη λήψη σωστών αποφάσεων.

Πολλά κυβερνητικά γραφεία, ολόκληρες κυβερνήσεις, κοινωνίες και ομάδες έχουν επωφεληθεί από την έλλειψη κατανόησης του θέματος της λογικής για πολύ καιρό. Αυτό συμβαίνει γιατί, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να σκεφτούν ξεκάθαρα ή λογικά και να καταλάβουν από μόνοι τους πώς έχουν τα πράγματα, μπορεί να τους ελέγξει κάποιος εύκολα λέγοντάς τους ψέματα και κερδίζοντας υποστήριξη για πολύ άσχημους ή δυσάρεστους σκοπούς (στόχους μιας ομάδας ή ενός κινήματος).

Κατά συνέπεια, η λογική δεν είναι ένα θέμα που έχει λάβει υποστήριξη, το αντίθετο μάλιστα. Η κατανόηση της λογικής έχει καταπιεστεί.

Ακόμη και τα σχολεία στην Αμερική και στην Ευρώπη έχουν προσπαθήσει να πείσουν τους μαθητές ότι πρέπει να μελετήσουν μαθηματικά γιατί «έτσι σκέφτεται ο άνθρωπος». Και, φυσικά, οι άνθρωποι δε σκέφτονται κατ’ αυτό τον τρόπο.

Ο διαχειριστής, ο διευθυντής, ο τεχνίτης (εργάτης που είναι ειδικός στο να φτιάχνει πράγματα με τα χέρια του) και ο υπάλληλος, όλοι τους μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λογική που είναι πολύ σημαντική και απαραίτητη. Αν δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά, μπορεί να κάνουν πολύ δαπανηρά και χρονοβόρα λάθη και μπορεί να κάνουν ολόκληρο τον οργανισμό να μπει σε πλήρη σύγχυση και να καταστραφεί.

Αυτό που συνήθως χρησιμοποιεί και με το οποίο ασχολείται κάθε άτομο σε μια διοικητική ή εργασιακή θέση είναι δεδομένα (πληροφορίες) και καταστάσεις (ευρείες και γενικές σκηνές για τις οποίες υπάρχει ένα σύνολο επίκαιρων δεδομένων). Αν δεν μπορούν να παρατηρήσουν την όποια δυσκολία ή τα όποια προβλήματα στην περιοχή τους και να εξετάσουν διεξοδικά τις πληροφορίες, μπορεί να καταλήξουν σε εσφαλμένα συμπεράσματα και να προβούν σε λανθασμένες ενέργειες. Αυτό απλώς θα χειροτερέψει τα πράγματα.

Σήμερα, ο Άνθρωπος πιστεύει ότι τα μαθηματικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί της λογικής, αλλά οι περισσότερες καταστάσεις που αντιμετωπίζει χειροτερεύουν, εξαιτίας της άτοπης εμπιστοσύνης (πίστης σε κάτι) που έχει σε αυτό το δεδομένο. Ο λόγος που είναι άτοπη είναι επειδή τα ανθρώπινα προβλήματα είναι τόσο περίπλοκα και εμπλέκονται σε αυτά τόσο πολλοί και διαφορετικοί παράγοντες (καταστάσεις ή συνθήκες), που τα μαθηματικά είναι εντελώς ανεπαρκή για την επίλυσή τους. Με άλλα λόγια, δεν είναι αρκετά.

Αν οι άνθρωποι που βρίσκονται σε διοικητικές ή εργασιακές θέσεις δε γνωρίζουν το θέμα της λογικής, ένας οργανισμός μπορεί να χάσει τον προσανατολισμό και τη σταθερότητά του, κι έτσι χρειάζεται ένα πολύ υψηλό επίπεδο ευφυΐας, επιδεξιότητας και ικανότητας για να διατηρηθεί η συνοχή του και να συνεχιστεί η λειτουργία του. Δυστυχώς, αυτό το επίπεδο ευφυΐας, επιδεξιότητας και ικανότητας δεν είναι πάντα εύκολα διαθέσιμο σε οποιαδήποτε ομάδα ή οργανισμό, εκτός κι αν ξοδέψει πολλά χρήματα για να προσλάβει έναν ειδικό. Όμως ακόμα και αυτό δεν αποτελεί εγγύηση ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν στον οργανισμό.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ολόκληροι πολιτισμοί κατέρρευσαν επειδή οι ηγέτες, οι αρχηγοί και ο λαός δε γνώριζαν και δε χρησιμοποιούσαν τη λογική.

Επομένως, αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα.

Το Ξεκλείδωμα της Λογικής

Η Scientology έχει μια μέθοδο που καθιστά τη λογική διαθέσιμη σ’ εσένα, έτσι ώστε να μπορέσεις να την καταλάβεις και να τη χρησιμοποιείς. Πρόκειται για μια σημαντική ανακάλυψη που παίρνει ένα πολύ δύσκολο και σχεδόν ακατανόητο θέμα και το κάνει απλό. Τώρα μπορείς να βρίσκεις τις σωστές απαντήσεις για διάφορες καταστάσεις πολύ πιο συχνά και μπορείς να είσαι πιο αποτελεσματικός στις πράξεις σου, έτσι ώστε να μπορείς να επιβιώσεις και να εξαπλωθείς. Αυτό ισχύει επίσης για οποιαδήποτε ομάδα, οργανισμό ή πολιτισμό.

Αυτή η σημαντική ανακάλυψη είναι απλή:

ΚΑΘΟΡΙΖΟΝΤΑΣ (κάνοντας κάτι κατανοητό ή εύκολο να αναγνωριστεί) ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΣΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΗ.

Με άλλα λόγια, αν κάποιος μπορεί να κατανοήσει τι κάνει τα πράγματα παράλογα ή τρελά, τότε μπορεί να κατανοήσει τι κάνει τα πράγματα λογικά.

Παραλογισμοί

Υπάρχουν ακριβείς τρόποι που κάνουν μια πληροφορία ή μια κατάσταση που γνωστοποιεί κάποιος σε κάποιον άλλο να είναι παράλογη. Αυτά είναι τα πράγματα που σου προκαλούν μια εσφαλμένη ιδέα για κάποια κατάσταση. Καθένας από αυτούς τους τρόπους ονομάζεται αρνητικό σημείο και σημαίνει οποιοδήποτε δεδομένο (μια μεμονωμένη πληροφορία ή γεγονός), το οποίο ενώ δίνεται ως αληθινό στην πραγματικότητα είναι παράλογο. Το καθένα απ’ αυτά περιγράφεται παρακάτω με παραδείγματα, ώστε να σου γίνουν ξεκάθαρα.

Δεδομένα που Έχουν Παραλειφθεί

Οτιδήποτε έχει παραλειφθεί, δηλαδή δεν έχει συμπεριληφθεί, δεν έχει αναφερθεί ή δεν είναι παρόν, είναι ένα αρνητικό σημείο.

Αυτό που έχει παραλειφθεί μπορεί να είναι ένα άτομο, ένα αντικείμενο, μια ενέργεια, ένας χώρος, μια χρονική στιγμή, μια μορφή, μια ακολουθία ή ακόμη και μια σκηνή (το μέρος όπου έγινε ή θα έπρεπε να γίνει κάτι ή οι περιστάσεις του πώς έγινε ή θα έπρεπε να γίνει κάτι). Οτιδήποτε μπορεί να παραλειφθεί, ενώ θα έπρεπε να υπάρχει, αποτελεί αρνητικό σημείο.

Για παράδειγμα, αν ξεχνούσες να γράψεις τον ταχυδρομικό κώδικα σε μια κάρτα που ήθελες να στείλεις σε κάποιο μέλος της οικογένειάς σου, αυτή μπορεί να χανόταν στο ταχυδρομείο ή να έπαιρνε παραπάνω χρόνο για να φτάσει στο άτομο. Αυτό είναι ένα δεδομένο που έχει παραλειφθεί. Ή ας πούμε ότι έκανες ένα πάρτι και ένας φίλος σου που είχε υποσχεθεί ότι θα ερχόταν δεν ήρθε. Αυτό θα ήταν ένα άτομο που έχει παραλειφθεί και εσύ θα ήξερες ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μπορεί να αναρωτιόσουν πού ήταν ο φίλος σου ή ν’ ανησυχούσες ότι ίσως κάτι να του συνέβη.

Συνήθως, αυτό είναι το αρνητικό σημείο που αγνοείται περισσότερο, καθώς δεν είναι εκεί ώστε να τραβήξει την προσοχή.

Αλλαγμένη Ακολουθία

Ακολουθία είναι η σειρά με την οποία τα πράγματα συμβαίνουν ή το πώς ένα πράγμα ακολουθεί μετά το άλλο σε μια λογική σειρά.

Κάθε πράγμα, γεγονός, αντικείμενο ή μέγεθος που είναι σε λάθος θέση σε μια ακολουθία αποτελεί αρνητικό σημείο.

Για παράδειγμα, η αριθμητική σειρά 3, 7, 1, 2, 4, 6, 5 είναι μια αλλαγμένη ή λανθασμένη ακολουθία. Η σωστή ακολουθία είναι: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7.

Αν κάνεις το δεύτερο βήμα μιας ακολουθίας ενεργειών πριν κάνεις το πρώτο, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αυτό θα μπλέξει την ακολουθία ενεργειών.

Το βασικό κακώς κείμενο είναι το να μην υπάρχει καμία ακολουθία. (Ένα κακώς κείμενο είναι μια κατάσταση ή μια περίπτωση όπου κάτι είναι λάθος ή λείπει.) Αυτό κάνει τους ανθρώπους να έχουν έμμονες ιδέες, δηλαδή ιδέες ή πεποιθήσεις που έχει κάποιος οι οποίες δεν αλλάζουν. Για παράδειγμα, μπορείς να το δεις αυτό σε κάποιον που τρέφει πολύ άσχημα συναισθήματα για μια άλλη ομάδα, θρησκεία ή φυλή, μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετική. Αυτό το άτομο δεν μπορεί να κοιτάξει το κάθε άτομο και να το δει έτσι όπως είναι. Αντιθέτως διατηρεί τις έμμονες ιδέες του και αισθάνεται μίσος.

Αυτό το βασικό κακώς κείμενο συναντάται επίσης σε μια κατάσταση που ονομάζεται αποσυσχετισμός, μια κατάσταση παραφροσύνης, όπου ένα άτομο πιστεύει ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά από ό,τι είναι ή νομίζει ότι κάποια πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο, είναι τα ίδια. Ένα τέτοιο άτομο δε συνδέει τις σκέψεις και τα λόγια του με το πραγματικό του περιβάλλον. Αυτό το είδος ατόμου, επίσης, πηδάει και πηγαίνει από το ένα θέμα στο άλλο, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και χωρίς να ακολουθεί κάποια προφανή ακολουθία. Αυτό το είδος ατόμου, το οποίο λειτουργεί βάσει του αποσυσχετισμού, είναι ένα πολύ ακραίο παράδειγμα όπου ένα άτομο δε βλέπει πώς τα πράγματα σχετίζονται το ένα με το άλλο ή νομίζει ότι πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους έχουν κάποια ομοιότητα.

«Ακολουθία» σημαίνει γραμμική (σε μια γραμμή) μετάβαση μέσα στον χώρο ή στον χρόνο ή και στα δύο.

Μια ακολουθία που θα έπρεπε να έχει μια ορισμένη σειρά και δεν την έχει, αποτελεί αρνητικό σημείο (όπως το παράδειγμα με τη σωστή ακολουθία των αριθμών που καλύφθηκε νωρίτερα).

Μια «ακολουθία» που δεν έχει ορισμένη σειρά, αλλά θεωρείται ότι έχει, είναι ένα αρνητικό σημείο.

Το να βάλεις την άμαξα μπροστά από το άλογο αποτελεί ανακολουθία και είναι ένα αρνητικό σημείο.

Μερικές φορές, το πιο δύσκολο πράγμα είναι να εξηγήσεις σε κάποιον τι πρόκειται να του συμβεί, αν συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει. Μπορεί και να μην το βλέπει καθόλου αυτό. Αυτό είναι ένα επακόλουθο (το αποτέλεσμα από κάτι). Προσπαθείς να πεις σ’ αυτό το άτομο: «Αν κόψεις το κλαδί στο οποίο κάθεσαι, φυσικά, θα πέσεις», αλλά δεν το αντιλαμβάνεται.

Το ίδιο ισχύει επίσης με την αστυνομία. Προσπαθούν να κάνουν προφανές στους ανθρώπους το τι πρόκειται να συμβεί, εάν κάνουν κάτι λάθος, αλλά μερικοί άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα σχετικά με το τι είναι μια ακολουθία. Επομένως, η απειλή τιμωρίας από τον αστυνομικό έχει καλά αποτελέσματα σε άτομα που ήδη συμπεριφέρονται καλά, αφού είναι πιο λογικά, αλλά δεν είναι αποτελεσματική σε όσους κλέβουν ή βλάπτουν τους άλλους, καθώς είναι εγκληματίες επειδή δεν μπορούν να σκεφτούν με κάποια ακολουθία· απλώς είναι προσκολλημένοι, δηλαδή η προσοχή τους βρίσκεται συνεχώς σε μια ιδέα ή σε κάτι. Έτσι, μπορείς να πεις: «Αν σκοτώσεις έναν άνθρωπο, θα πας φυλακή», και αυτή είναι μια προφανής ακολουθία. Αλλά ένας δολοφόνος που είναι προσκολλημένος στην ιδέα της εκδίκησης (στο να προκαλέσει πόνο ή να τιμωρήσει κάποιο άλλο άτομο που του έκανε κάτι κακό) δεν μπορεί να σκεφτεί με κάποια ακολουθία. Ένα άτομο πρέπει να σκέφτεται με κάποια ακολουθία, ώστε να έχει τη σωστή σειρά.

Επομένως, είναι πολύ πιο συνηθισμένο απ’ όσο φαντάζεσαι να δεις αλλαγμένες ακολουθίες, καθώς τα άτομα που δε σκέφτονται με ακολουθίες δε βλέπουν τις αλλαγμένες ακολουθίες στις δικές τους ενέργειες ή στην περιοχή τους.

Αν εξασκηθείς στο να οραματίζεσαι ακολουθίες και στο να μετατοπίζεις την προσοχή σου, τότε μπορείς να το χειριστείς αυτό και να αποκαταστήσεις αυτή την ικανότητα.

Ένας συγγραφέας παρατήρησε ότι οι ταινίες και η τηλεόραση καθήλωναν την προσοχή των ανθρώπων και δεν της επέτρεπαν να στραφεί σε οτιδήποτε άλλο. Ένα παράδειγμα αυτού, είναι ο γνωστός «καναπεδάκιας», ένα άτομο που κάθεται στον καναπέ, παρακολουθώντας τηλεόραση και δεν έχει μια δραστήρια ζωή. Και αν οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους βάζοντάς τα να παρακολουθούν πολλή τηλεόραση προκειμένου να τα κρατήσουν απασχολημένα, είναι πιθανόν να καταλήξεις με ανθρώπους που έχουν την τάση να αλλάζουν την ακολουθία ή να μη σκέφτονται με καμία απολύτως ακολουθία. Αυτό συμβαίνει γιατί ήταν προσηλωμένοι στην τηλεόραση, οπότε δεν είδαν ή δε βίωσαν τη ζωή γύρω τους όπως πραγματικά είναι.

Παράλειψη Χρόνου

Όταν ο χρόνος θα πρέπει να σημειωθεί και δε σημειώνεται, αυτό είναι ένα αρνητικό σημείο που ονομάζεται «παράλειψη χρόνου». Πρόκειται για μια ειδική περίπτωση ενός δεδομένου που έχει παραλειφθεί.

Για παράδειγμα, αν λάμβανες μια πρόσκληση σε δείπνο, αλλά δεν αναγραφόταν στην πρόσκληση η ημερομηνία, δε θα ήξερες για πότε ήταν προγραμματισμένο και δε θα μπορούσες να παραστείς.

Η παράλειψη χρόνου μπορεί επίσης να έχει ένα παραδόξως τρομερό (επικίνδυνο) αποτέλεσμα που ισοδυναμεί με απόλυτη παραφροσύνη (τρέλα).

Για παράδειγμα, αν διαβάσει κάποιος μια εφημερίδα του 1814 και του 1922, τη μία μετά την άλλη, χωρίς τις ημερομηνίες, αυτό θα του προκαλέσει σύγχυση και θα του είναι δύσκολο να καταλάβει τα δεδομένα. Η εφημερίδα θα του φαινόταν πολύ παράξενη, αλλά θα ήταν δύσκολο να καταλάβει γιατί.

Μια περιληπτική αναφορά μιας κατάστασης η οποία περιέχει γεγονότα που καλύπτουν το διάστημα μισού έτους, η οποία όμως δεν το αναφέρει αυτό, μπορεί να προκαλέσει μια αντίδραση που δε θα ήταν σωστή για την παρούσα σκηνή.

Στην περίπτωση των τρελών, το παρόν είναι η παράλειψη χρόνου, που σημαίνει ότι είναι κολλημένοι στο στοιχειωμένο παρελθόν και δε βλέπουν το παρόν. Απλώς με το να πεις σε μια ομάδα τρελών: «Ελάτε στον παρόντα χρόνο», θα έχεις ως αποτέλεσμα μερικές «θεραπείες» που θα φαίνονται σαν θαύματα. Και συχνά ένας πόνος εξαφανίζεται όταν βρεις πότε ακριβώς άρχισε.

Οι παρεκκλίσεις (παραλογισμοί) που σχετίζονται με τον χρόνο είναι τόσο έντονες, που σίγουρα μπορούμε να κατατάξουμε την παράλειψη χρόνου ως ένα αρνητικό σημείο.

Ψεύδη

Όταν ακούς δύο γεγονότα που αντιφάσκουν (είναι αντίθετα), τότε το ένα ή και τα δύο είναι ψευδή.

Η προπαγάνδα (πληροφορίες ή φήμες που είναι συχνά ψεύτικες) και άλλες δραστηριότητες ασχολούνται ειδικά με ψεύδη και προκαλούν πολλή φασαρία και αναστάτωση.

Ανεξάρτητα από το εάν αυτό γίνεται σκόπιμα ή όχι, ένα ψεύδος είναι ένα αρνητικό σημείο. Μπορεί να ήταν ένα λάθος ή ένα προσεκτικά προετοιμασμένο ψεύδος ή κάτι που είπε κάποιος για να προστατέψει κάτι ή κάποιον, αλλά εξακολουθεί να είναι ένα αρνητικό σημείο.

Οτιδήποτε είναι ψευδές ταιριάζει σ’ αυτή την κατηγορία του αρνητικού σημείου. Ένα ψεύτικο άτομο, μια ψευδής πράξη, μια ψευδής πρόθεση, οτιδήποτε επιδιώκει να είναι κάτι που δεν είναι, αποτελεί ένα ψεύδος και είναι ένα αρνητικό σημείο.

Ένα μυθιστόρημα (μια φανταστική ιστορία) που δεν υποκρίνεται ότι είναι κάτι άλλο πέρα απ’ αυτό που είναι, δεν αποτελεί φυσικά ένα ψεύδος.

Έτσι, ψεύδος σημαίνει: «διαφορετικό απ’ ό,τι φαίνεται» ή «διαφορετικό απ’ ό,τι παρουσιάζεται».

Για παράδειγμα, αν πήγαινες σ’ ένα φαστφουντάδικο επειδή είχες δει να προωθεί στις αφίσες του το νέο «Jumbo Burger», αλλά αυτό που έλαβες δεν ήταν σαν και αυτό στις διαφημίσεις, τότε η αφίσα ήταν ψευδής.

Δε χρειάζεται να το σκεφτείς και πολύ και δεν είναι δύσκολο να δεις ότι αν κάτι έχει διαφημιστεί ή έχει παρουσιαστεί να είναι κάπως και στην πραγματικότητα είναι αλλιώς, αποτελεί ένα αρνητικό σημείο.

Αλλαγμένη Σπουδαιότητα

Κάθε φορά που η σπουδαιότητα κάποιου πράγματος παρουσιάζεται διαφορετική από την πραγματική του σπουδαιότητα, είτε αυτό παρουσιάζεται να είναι καλύτερο είτε χειρότερο απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα αρνητικό σημείο.

Με άλλα λόγια, μπορεί να δοθεί σε κάτι μεγαλύτερη σπουδαιότητα απ’ ό,τι έχει στην πραγματικότητα, όπως στην περίπτωση ενός κοσμηματοπώλη που αυξάνει την τιμή ενός διαμαντένιου δαχτυλιδιού τρεις φορές περισσότερο από την πραγματική του αξία.

Επίσης, μπορεί ν’ αποδοθεί σε κάτι μικρότερη σπουδαιότητα απ’ αυτήν που έχει πραγματικά. Για παράδειγμα, αν πουλούσες κάποια πράγματα από το σπίτι σου για να ξεφορτωθείς μερικά από τα έπιπλα που είχες αγοράσει από ένα κατάστημα μεταχειρισμένων ειδών, μπορεί να έθετες μια πολύ χαμηλή τιμή για κάποια πράγματα, αν δεν ήξερες ότι ήταν πολύτιμες αντίκες.

Ή μπορεί μερικές φορές να δοθεί η ίδια σπουδαιότητα σε διάφορα πράγματα που έχουν διαφορετική σπουδαιότητα, σαν να ήταν τα ίδια.

Για παράδειγμα, κάποιος που είναι κολλημένος στον τρόπο που αισθάνεται για τους ανθρώπους από μια συγκεκριμένη χώρα, μπορεί να νομίζει ότι «αυτοί» είναι όλοι τους ίδιοι και δε θα μπορεί να δει διαφορές μεταξύ τους.

Όλα αυτά αποτελούν αρνητικά σημεία, τρεις παραλλαγές του ίδιου πράγματος.

Προκειμένου να καθορίσεις ποια είναι η σπουδαιότητα οποιουδήποτε πράγματος, χρειάζεται να γνωρίζεις ότι αυτό σχετίζεται με το τι είναι στ’ αλήθεια αυτό το πράγμα, στον πραγματικό κόσμο.

Λάθος Στόχος

Όταν κάποιος κάνει κάποιο λάθος, ενώ προσπαθεί να πετύχει κάτι, όπως το να νομίζει ότι πηγαίνει ή θα έπρεπε να πηγαίνει προς το Α και διαπιστώνει ότι πηγαίνει ή ότι θα έπρεπε να πηγαίνει προς το Β, αυτό αποτελεί ένα αρνητικό σημείο.

Αυτό συνήθως προκύπτει εξαιτίας ενός λάθους στο να ονομάσεις σωστά ποιος ή τι είναι πραγματικά ένα συγκεκριμένο άτομο ή πράγμα. Επίσης έχει να κάνει με σκοπούς ή στόχους σχετικά με τα οποία το άτομο κάνει λάθος. Για παράδειγμα, η δήλωση: «Αν γκρεμίσουμε το Χ, θα είμαστε εντάξει» συχνά καταλήγει στην αποκάλυψη ότι θα έπρεπε να είχαμε γκρεμίσει το Ψ.

Ορίστε άλλο ένα παράδειγμα του να διαλέγεις τον λάθος στόχο. Αυτό, ή κάτι παρόμοιο, έχει συμβεί στο παρελθόν: κάποιος αποφάσισε να σκοτώσει τον βασιλιά, έτσι ώστε οι άνθρωποι να απελευθερωθούν από τη φορολογία, αλλά άφησε τον άνθρωπο που εισέπραττε τους φόρους ζωντανό, με αποτέλεσμα αυτός να χρησιμοποιηθεί από την επόμενη κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία.

Η αδικία είναι μια άδικη ή αδικαιολόγητη πράξη ή μεταχείριση κάποιου και αποτελεί συνήθως ένα αρνητικό σημείο, το οποίο ονομάζεται λάθος στόχος.

Ένα παράδειγμα λάθος στόχου, που αποτελεί μια αδικία θα ήταν να συλλαμβάνονται τα άτομα που παίρνουν φάρμακα, αλλά να επιβραβεύεται η φαρμακευτική εταιρεία που κατασκευάζει και πουλάει φάρμακα στους ανθρώπους.

Στον στρατό, τα σχέδια και οι μέθοδοι για την οργάνωση και τη διοίκηση των στρατευμάτων, των αεροσκαφών και των πλοίων σε μια μάχη αποτελούν σχεδόν πάντα μια προσπάθεια παραπλάνησης του εχθρού ώστε να πάει προς τη λάθος κατεύθυνση ή ν’ ακολουθήσει τον λάθος στόχο, έτσι ώστε ο εχθρός να αποδυναμωθεί και στη συνέχεια να ηττηθεί.

Και όταν κάποιος αντιπαθεί ή μισεί αμέσως ένα άλλο άτομο που συναντά για πρώτη φορά, συνήθως βασίζεται σε κάποιο λάθος, όπου το άτομο νομίζει ότι ο Μπιλ είναι κάποιος άλλος που λέγεται Πιτ. Αυτό είναι άλλο ένα παράδειγμα λάθος στόχου.

Μια μεγάλη ποσότητα παραλογισμού (μη λογική ή ορθολογική σκέψη ή συμπεριφορά) βασίζεται σε λάθος στόχους, λάθος πηγές και λάθος αιτίες.

Αν πεις από λάθος σ’ έναν ασθενή ότι έχει έλκος, ενώ δεν έχει, αυτός κολλάει εξαιτίας ενός αρνητικού σημείου που επιβραδύνει ή παρεμποδίζει την ανάρρωσή του.

Η ποσότητα της εργασίας που δαπανάται σε λάθος σκοπούς ή στόχους θα φώτιζε τον κόσμο για χίλια χρόνια.

Λάθος Πηγή

«Λάθος πηγή» είναι η άλλη όψη του νομίσματος του λάθος στόχου, που σημαίνει ότι είναι το μέρος, το άτομο ή το πράγμα απ’ όπου προέρχεται ή ξεκινά κάτι, σε αντίθεση με έναν στόχο.

Για παράδειγμα, πληροφορίες που λαμβάνονται από λάθος πηγή, εντολές που λαμβάνονται από λάθος πηγή, δώρα ή υλικά (προμήθειες) που λαμβάνονται από λάθος πηγή, όλα αυτά οδηγούν τελικά σε σύγχυση και πιθανά προβλήματα.

Όταν δε συνειδητοποιείς ότι λαμβάνεις κάτι από μια λάθος πηγή, αυτό μπορεί να προκαλέσει μεγάλη αμηχανία ή σύγχυση. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα κόλπο που αρέσει πάρα πολύ σε όσους δουλεύουν στις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών. Για παράδειγμα, το Τμήμα Παραπληροφόρησης στην Ανατολική Γερμανία είχε πολύ περίπλοκες μεθόδους για την κρυφή τοποθέτηση ψευδών πληροφοριών και την απόκρυψη της πηγής από όπου αυτές προήλθαν.

Σε μικρότερο βαθμό, το να παίρνεις μια αναφορά από κάποιον που ξέρεις ότι είναι κακό ή ανάξιο άτομο και να δρας χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες του, είναι ο συνήθης λόγος πίσω από τα λάθη που γίνονται όσον αφορά τη διοίκηση.

Αντιφατικά Γεγονότα

Όταν γίνονται δύο δηλώσεις σχετικά μ’ ένα θέμα οι οποίες αντιφάσκουν (είναι αντίθετες) μεταξύ τους, έχουμε «αντιφατικά γεγονότα».

Αυτός ο παραλογισμός θα μπορούσε να ονομαστεί ψεύδος, καθώς μια από τις δύο δηλώσεις πρέπει να είναι ψευδής.

Αλλά όταν κάνεις μια διερεύνηση δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιο είναι το ψευδές γεγονός, χωρίς να μελετήσεις και να σκεφτείς λιγάκι το όλο θέμα. Εξαιτίας αυτού, αποτελεί ένα ιδιαίτερο αρνητικό σημείο.

Για παράδειγμα, η δήλωση ότι: «Η εταιρεία είχε εισόδημα πάνω του μέσου όρου εκείνη την εβδομάδα» και «Δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους υπαλλήλους», όταν λέγονται για την ίδια χρονική περίοδο μας δείχνουν ότι η μία ή και οι δύο δηλώσεις είναι ψευδείς. Μπορεί να μη γνωρίζουμε ποια είναι η αληθινή, αλλά γνωρίζουμε ότι αντιφάσκουν και μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε ως αντιφατικές.

Όταν κάνουμε ερωτήσεις σε κάποιον, αυτό το σημείο είναι τόσο σημαντικό, ώστε όποιος κάνει δυο αντιφατικές δηλώσεις γίνεται ο βασικός ύποπτος που πιστεύεται ότι είναι υπαίτιος και χρειάζεται να του κάνουμε περισσότερες ερωτήσεις. Για παράδειγμα, θα υποψιαζόσουν ότι λέει ψέματα κάποιος που λέει: «Είμαι Ελβετός πολίτης», αλλά ανακαλύπτεις πως έχει γερμανικό διαβατήριο στις αποσκευές του.

Όταν δύο «δεδομένα» είναι αντιφατικά ή αντικρουόμενα (ενάντια το ένα με το άλλο), μπορεί να μην ξέρουμε ποιο είναι αληθινό, αλλά ξέρουμε ότι δεν μπορεί να είναι και τα δύο αληθινά.

Όταν ανακοινώνονται δύο αντιφατικά «δεδομένα» από έναν οργανισμό, ακόμα και αν αυτά προέρχονται από δύο διαφορετικά άτομα σ’ αυτό τον οργανισμό, αποτελούν ένα αρνητικό σημείο.

Πρόσθετος Χρόνος

Αυτό το αρνητικό σημείο είναι το αντίθετο της παράλειψης χρόνου. Το πιο κοινό παράδειγμα για το αρνητικό σημείο του πρόσθετου χρόνου είναι κάτι που παίρνει περισσότερο χρόνο απ’ όσο θα έπρεπε. Αυτό αποτελεί επίσης μια μορφή αντικρουόμενων δεδομένων. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι κάτι θα έπρεπε να πάρει μόνο τρεις εβδομάδες για να γίνει, αλλά αναφέρεται ότι παίρνει έξι μήνες. Όμως, ο πρόσθετος χρόνος πρέπει να αναγνωριστεί ως ένα αρνητικό σημείο από μόνο του, γιατί οι άνθρωποι συνήθως «εκλογικεύουν», που σημαίνει ότι βρίσκουν δικαιολογίες για να βγάλουν νόημα από κάτι και δε βλέπουν ότι αυτό, από μόνο του, είναι ένα αρνητικό σημείο.

Στη χειρότερη περίπτωση, ο πρόσθετος χρόνος γίνεται ένα πολύ σοβαρό αρνητικό σημείο.

Για παράδειγμα, κάποιος λέει ότι έγιναν ταυτόχρονα δύο ή περισσότερα πράγματα, τα οποία αφορούν το ίδιο άτομο, που όμως δε θα μπορούσε να έχει παρευρεθεί και στα δύο γεγονότα. Στην περίπτωση αυτή, θα έπρεπε να είχε προστεθεί χρόνος στο φυσικό σύμπαν προκειμένου να είναι η πληροφορία αυτή αληθινή. Για παράδειγμα, το άτομο λέει: «Έφυγα για τη Σαϊγκόν τα μεσάνυχτα της 21ης Απριλίου 2017 με πλοίο από το Σαν Φρανσίσκο». Και μετά λέει: «Ανέλαβα υπηρεσία στη Σαϊγκόν στις 30 Απριλίου 2017». Εδώ θα χρειαζόταν να προσθέσουμε χρόνο στο φυσικό σύμπαν για να είναι δυνατόν να έχουν συμβεί και τα δύο περιστατικά, γιατί το πλοίο θα χρειαζόταν δύο ή τρεις εβδομάδες για να πάει από το Σαν Φρανσίσκο στη Σαϊγκόν.

Προσθήκη Άσχετων Δεδομένων

Απλώς και μόνο επειδή υπάρχουν επιπλέον δεδομένα (πληροφορίες) που αναφέρθηκαν από κάποιον, αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι αυτό είναι ένα αρνητικό σημείο. Μπορεί απλώς να πρόκειται για κάποιον που προσπαθεί να είναι ακριβής. Όταν όμως τα δεδομένα δεν είναι απαραίτητα για την παρούσα σκηνή ή την κατάσταση και προστίθενται, αυτό είναι σίγουρα ένα αρνητικό σημείο.

Πολλές φορές, δίνονται επιπλέον δεδομένα από κάποιον για να συγκαλύψει το γεγονός ότι παραμέλησε τη δουλειά του ή για να συγκαλύψει μια πραγματική κατάσταση. Σίγουρα σημαίνει ότι το άτομο προσπαθεί να κρύψει κάτι.

Συνήθως, η προσθήκη δεδομένων έχει επίσης κι άλλα αρνητικά σημεία, όπως τον λάθος στόχο ή τον πρόσθετο χρόνο.

Όταν χρησιμοποιείς αυτό το αρνητικό σημείο, βεβαιώσου ότι καταλαβαίνεις επίσης τη λέξη άσχετο, που σημαίνει κάτι που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή να εφαρμοστεί σε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Και επίσης πρόσεξε ότι αυτό είναι ένα αρνητικό σημείο μόνο εάν τα δεδομένα αυτά δε σχετίζονται με το θέμα που αντιμετωπίζεις.

Λανθασμένα Περιληφθέν Δεδομένο

Υπάρχει ένα άλλο αρνητικό σημείο, που ονομάζεται λανθασμένα περιληφθέν δεδομένο και το οποίο, ως αρνητικό σημείο, συνοδεύει (υπάρχει μαζί με κάτι άλλο) το δεδομένο που έχει παραλειφθεί.

Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν το άτομο δεν καταλαβαίνει την ίδια τη σκηνή, επειδή δεν έχει καμία ιδέα γι’ αυτή και το πρώτο πράγμα που χρειάζεται για να ταξινομήσει τα δεδομένα δεν υπάρχει.

Για παράδειγμα, ένα άτομο που είναι υπεύθυνο για έναν χώρο αποθήκευσης φωτογραφικών μηχανών δεν έχει ιδέα για τα είδη φωτογραφικών μηχανών. Αντί να συγκεντρώσει όλα τα αναγκαία κομμάτια για μια συγκεκριμένη φωτογραφική μηχανή σ’ ένα κουτί, βάζει όλα τα σκίαστρα φακών (ένα εξάρτημα που τοποθετείται γύρω από τον φακό μιας φωτογραφικής μηχανής για να μην επιτρέπει την άμεση έκθεση του φακού στο φως του ήλιου) για όλες τις κάμερες ανάκατα μέσα σ’ ένα κουτί και γράφει σ’ αυτό «σκίαστρα φακών». Όταν κάποιος άλλος χρειαστεί να συναρμολογήσει ή να χρησιμοποιήσει τη φωτογραφική μηχανή, ξοδεύει ώρες προσπαθώντας να βρει τα μέρη της σε κουτιά με ωραίες ταμπέλες, που αναγράφουν: «πίσω μέρη φωτογραφικών μηχανών», «φακοί», «τρίποδα» (στήριγμα μιας φωτογραφικής μηχανής, το οποίο έχει τρία πόδια) κ.λπ.

Σε αυτή την περίπτωση, όταν ένα άτομο δε γνωρίζει τη σκηνή τού πώς μοιάζει μια φωτογραφική μηχανή ή πώς λειτουργεί όταν έχει στηθεί, θεωρεί ότι τα πράγματα είναι ταυτόσημα ενώ δεν είναι. Τα σκίαστρα φακών είναι σκίαστρα φακών. Τα τρίποδα είναι τρίποδα. Κι έτσι λειτουργεί βάσει ενός λανθασμένου συστήματος ταξινόμησης των μερών, επειδή δεν ξέρει πώς θα έπρεπε να είναι η σκηνή.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ένας ταξιδιώτης που δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει τη μια στολή από την άλλη, και έτσι το «λύνει» αυτό κατατάσσοντας όλες τις στολές ως «αχθοφόρους» (ένας άνθρωπος που δουλειά του είναι να μεταφέρει τις αποσκευές για τους ταξιδιώτες σ’ ένα ξενοδοχείο). Έτσι, πάει να δώσει την τσάντα του σ’ έναν αξιωματικό της αστυνομίας και αυτός είναι ο λόγος που καταλήγει να κάνει διακοπές στη φυλακή.

Όταν δεν έχεις κατανόηση για μια σκηνή, αυτό θα επιφέρει μια κατάσταση όπου θα νομίζεις ότι κάτι είναι το ίδιο με κάτι άλλο.

Για παράδειγμα, ένας καινούριος υπολοχαγός περνάει δίπλα από έναν κατάσκοπο του εχθρού, που είναι ντυμένος όπως και οι στρατιώτες του. Όμως, ένας έμπειρος λοχίας που είναι ακριβώς πίσω από τον υπολοχαγό, βλέπει ένα αρνητικό σημείο και αμέσως συλλαμβάνει τον κατάσκοπο, γιατί ο κατάσκοπος δε φορούσε τη στολή του με τον ίδιο τρόπο που τη φοράνε όλοι στον στρατό.

Οι καιροί αλλάζουν την ταξινόμηση δεδομένων.

Για παράδειγμα, το 1920 θεωρούσαν κατάσκοπο όποιον στεκόταν με μια φωτογραφική μηχανή κοντά σ’ ένα λιμάνι. Το 1960 όποιος δεν είχε μια φωτογραφική μηχανή δε θα μπορούσε να ήταν τουρίστας, οπότε τον παρακολουθούσαν!

Έτσι, η σκηνή μιας χρονικής περιόδου στην κοινωνία δεν είναι η ίδια σκηνή για κάποια άλλη χρονική περίοδο.

Υπάρχουν άλλα τρία είδη αρνητικών σημείων που πρέπει να είναι γνωστά και να χρησιμοποιούνται σε μια διερεύνηση. Αυτά είναι τα ακόλουθα:

Πράγματα που Θεωρούνται «Ταυτόσημα» ενώ Δεν Είναι

Πράγματα που Θεωρούνται «Παρόμοια» ενώ Δεν Είναι ή Δεν Ανήκουν στην Ίδια Κατηγορία

Πράγματα που Θεωρούνται «Διαφορετικά» ενώ Δεν Είναι

Χειρισμός Δεδομένων

Υπάρχουν εκατοντάδες τρόποι με τους οποίους οι προαναφερθέντες κακοί χειρισμοί δεδομένων μπορούν να δώσουν σε κάποιον μια εντελώς ψευδή εικόνα.

Όταν βασίζεις τις ενέργειές σου σε εντολές ή δεδομένα που περιέχουν ένα από τα παραπάνω αρνητικά σημεία, θα κάνεις ένα λάθος.

Η ΛΟΓΙΚΗ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΔΕΔΟΜΕΝΑ.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ (όπως παραπάνω), Η ΛΥΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΗ.

Υπάρχουν πάρα πολλοί συνδυασμοί αυτών των δεδομένων. Μπορεί να υπάρχουν πάνω από ένα ή όλα τα αρνητικά σημεία στην ίδια αναφορά που λαμβάνεις.

Η παρατηρητικότητα και η επικοινωνία ενός ατόμου σχετικά με το τι παρατήρησε μπορεί επίσης να περιέχει έναν από αυτούς τους παραλογισμούς.

Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε κάθε προσπάθεια που θα κάνεις να χειριστείς την κατάσταση και να τη διορθώσεις δε θα έχει αποτέλεσμα.

Χρήση

Εάν περάσεις οποιοδήποτε σύνολο πληροφοριών από δοκιμή με βάση τα παραπάνω, θα αποκτήσεις επίγνωση της δυνατότητας να συμπεριφέρεται κανείς με παράλογο τρόπο.

Για να φτάσεις σε μια λογική λύση, πρέπει να έχεις λογικά δεδομένα στη διάθεσή σου.

Με άλλα λόγια, όποιο σύνολο δεδομένων περιέχει ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω λάθη, μπορεί να οδηγήσει κάποιον σε παράλογα συμπεράσματα.

Ο λόγος για τον οποίο μπορεί να δώσεις ή να λάβεις μια παράλογη ή μη εφαρμόσιμη εντολή είναι επειδή μια αναφορά περιείχε ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω λάθη, και έτσι βγήκε το λάθος συμπέρασμα, βάσει του οποίου λαμβάνεται τώρα δράση.

Θετικά Σημεία

Όταν τα πράγματα ή οι περιστάσεις είναι ορθολογικές, υφίσταται μία ή περισσότερες συνθήκες. Αυτά ονομάζονται θετικά σημεία. Ένα θετικό σημείο είναι ένα αληθινό δεδομένο που αποδεικνύεται αληθινό όταν συγκριθεί με την παρακάτω σειρά λογικών συνθηκών.

Τα θετικά σημεία δείχνουν πού υπάρχει λογική και πού πάνε καλά τα πράγματα ή πού είναι δυνατόν να πάνε καλά.

Όπου τα πράγματα καλυτερεύουν ή υπάρχει μια ξαφνική βελτίωση σε μια περιοχή ή έναν οργανισμό, η αιτία της πρέπει να βρεθεί ώστε να ενισχυθεί αυτό που ήταν επιτυχημένο. Για να κάνεις μια τέτοιου είδους διερεύνηση, χρησιμοποιείς τα θετικά σημεία.

Αυτά είναι τα εξής:

Όταν ανακαλύψεις γιατί τα πράγματα πάνε καλύτερα, ώστε να μπορείς να φροντίσεις τα ίδια πράγματα να γίνουν ξανά, είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιήσεις τα πραγματικά θετικά σημεία με το όνομά τους, όπως παραπάνω.

Εξάλλου, τα θετικά σημεία είναι αυτά που κάνουν τα πράγματα να πηγαίνουν καλά.

Άγνοια

Πάντοτε μπορείς να γνωρίζεις κάτι σχετικά με οτιδήποτε.

Σοφός είναι εκείνος που, ακόμα κι αν βρίσκεται αντιμέτωπος με αντικρουόμενα δεδομένα, συνειδητοποιεί ότι ξέρει τουλάχιστον ένα πράγμα: ότι δεν ξέρει.

Όταν το κατανοήσει αυτό, μπορεί στη συνέχεια ν’ αναλάβει δράση προκειμένου να ανακαλύψει τι είναι αυτό που δεν ξέρει.

Αν αξιολογεί τα δεδομένα που ανακαλύπτει με κριτήριο τα παραπάνω σημεία, θα μπορέσει να ξεδιαλύνει την κατάσταση. Τότε θα είναι σε θέση να καταλήξει σ’ ένα λογικό συμπέρασμα.

Το ίδιο ισχύει και για εσένα. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, μπορείς να κάνεις τα πράγματα να πάνε καλά.

Ασκήσεις

Είναι απαραίτητο να σκεφτείς δικά σου παραδείγματα για τις παραβιάσεις της λογικής που περιγράφονται σε αυτό το μάθημα.

Κάνοντάς το αυτό, θ’ αποκτήσεις επιδεξιότητα στη διάκριση μεταξύ των δεδομένων μιας κατάστασης.

Όταν θα μπορείς να διακρίνεις μεταξύ δεδομένων και έχεις γίνει επιδέξιος σ’ αυτό, θα είναι πολύ δύσκολο να ξεγελαστείς και θα έχεις κάνει το πρώτο ζωτικό βήμα προς τη σωστή εκτίμηση κάθε κατάστασης.