Ouders zijn vaak bezorgd over het “verpesten” van hun kinderen. Als je het hebt over een verpest of een verwend kind, moet je echt begrijpen wat dit betekent. Wat is een verpest kind?

Een kind raakt verpest door het wegnemen van zijn vrijheid van handelen! Je verpest een kind niet door van hem te houden en zelfs niet door hem dingen te geven. Je zou een kind vrijwel alles kunnen geven, zonder dat je hem daarmee zou verpesten. Maar als je hem berooft van onafhankelijkheid (persoonlijke vrijheid) van handelen, zul je hem wel degelijk verpesten.

Een kind kan op zeer veel manieren worden beroofd van zijn onafhankelijkheid van handelen.

De eerste is door te verhinderen dat hij iets doet of zorgen dat hij iets doet zonder zijn medewerking, waarbij je zegt dat je het “voor zijn eigen bestwil” doet. Maar dat belet hem er alleen maar van om zijn eigen beslissingen te nemen en verder straft het hem wanneer zijn eigen beslissingen hem in moeilijkheden brengen.

Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een kind besluit na school een vriend te helpen met zijn studie. Daardoor komt hij een beetje te laat thuis voor het avondeten met het gezin. Zijn vader is hier van streek over en vertelt hem dat hij nooit en te nimmer meer te laat mag zijn voor een maaltijd met het gezin! Stel dat de vader ook voor straf wat van het zakgeld van het kind inhoudt. Nu is het kind gestraft voor zijn eigen beslissing en hij beseft dat hij dus echt geen vrijheid over zijn eigen daden of beslissingen heeft.

Een andere vaak voorkomende fout is om een kind voortdurend te vertellen hoe aardig iedereen wel niet voor hem is en hoe de wereld helemaal om hem draait en hoe ondankbaar hij is en dat hij zijn waardering op geen enkele manier laat zien. Dat is een andere manier om het kind van zijn onafhankelijkheid van handelen te beroven. Daardoor voelt hij zich alsof hij jou verschuldigd is en dat hij niet moet proberen om dingen voor zichzelf te doen.

Het feit is dat geen enkel kind ooit werd verpest door genegenheid, door medeleven, door vriendelijkheid, door begrip, of zelfs door toegeeflijkheid (niet streng zijn, veel toestaan). Je zou je kind een auto, een motorfiets of wat dan ook kunnen geven dat jij, als kind, had willen hebben en jouw kind zou daar niet door verpest raken. Je zou hem mooier speelgoed kunnen geven dan alle anderen in de buurt hebben, zonder dat je een snob (iemand die op anderen neerkijkt) van hem zou maken.

Wat het beste werkt, is om je kind toe te staan voor zichzelf te handelen en zijn eigen beslissingen te nemen met de vrienden met wie hij speelt en naar school gaat. Hij kan het huis uitgaan en al dan niet zijn bezittingen delen. Dat is aan hem. Als hem wordt toegestaan om zo te leven, zal hij zelf ontdekken hoe de wereld werkt. En dat is iets wat hij nu eenmaal moet leren.

We moeten door een oud bijgeloof (onwaar geloof) heen breken dat liefde en genegenheid een kind zo in de knoei brengen, dat het hem moeilijkheden bezorgt of dat hij er zelfs gestoord van wordt. Mensen geloven dit – maar het is niet waar.

Je kunt er zeker van zijn dat de snelste manier om jouw kind te verpesten niet is door van hem te houden, maar door zijn vrijheid van handelen weg te nemen.