Zodra je kwaad wordt op je kind als het kwaad is in een poging om hem te dwingen je te gehoorzamen, zal hij in apathie (helemaal nergens meer om geven) terechtkomen.

Een kind kan heel snel door veel emoties heen gaan, zoals opgewektheid, kwaadheid, bang zijn, huilen, verdriet, enz. Hij voelt zich opgewekt en dan, opeens, kan hij ergens kwaad op worden.

Maar als jij dan kwaad op je kind wordt, is dat niet eerlijk. Hij is een klein kind en voor hem ben jij een reus. Voor hem zie je eruit alsof je zo’n tien meter lang bent en een paar ton weegt!

Laten we zeggen dat het jochie kwaad tegen je zegt: “Ik vind het niet leuk als je mij vertelt wat ik moet doen!” En als reactie hierop buig jij, dat enorme monster, je naar voren en zegt: “Zo moet je niet tegen me praten!” En dan dreig je misschien zelfs hem te slaan. Maar als je dat ooit zou doen, zou je kind het gevoel hebben dat hij geen schijn van kans tegen je heeft en dat hij in grote moeilijkheden is.

Als je je kind mishandelt, kun je hem gemakkelijk naar beneden in kwaadheid terecht laten komen en als je kwaad op hem wordt wanneer hij kwaad is, dan zul je hem verder naar beneden duwen tot hij in apathie komt te zitten.

Waarom wordt een kind kwaad? Als je kind bijvoorbeeld iets wil – hij probeert iets te doen of iets te krijgen. Om de een of andere reden lukt het hem niet, dus probeert hij het harder. Het lukt hem nog steeds niet en dus wordt hij kwaad. En daarna, nadat hij het nog eens probeert terwijl hij kwaad is en het nog steeds niet lukt, zakt hij in apathie.

Hier is een typisch voorbeeld van wat er vaak gebeurt:

Het kind zegt: “Mama, ik wil zwemmen.”

Mama antwoordt: “Je mag niet zwemmen.”

Het kind zegt dan: “Je moet me laten gaan zwemmen. Jantje Jansen gaat ook zwemmen.”

Mama wordt kwaad en begint tegen het kind te schreeuwen: “Nee, je mag niet gaan zwemmen!”

En plotseling wordt het kind dan kwaad en heel erg van streek.

Vervolgens zal hij zeggen: “Nou, ik wilde toch al niet zwemmen.” En voor je het weet, kan er iets merkwaardigs gebeuren. Het kind kan je beginnen te vertellen: “Ik vind zwemmen niet leuk.” Dit is de ontkenning (zeggen of te kennen geven dat iets niet zo is of niet is) die in de kindertijd kan plaatsvinden. Het kind denkt: ik kan het niet hebben, dus ik kan er net zo goed maar helemaal van afzien. Ik wil het niet meer! Dit kan gaan voorkomen als een regelmatige gebeurtenis.

Het kind probeert bijvoorbeeld iets te krijgen of te doen, maar het lukt hem niet. Hij wordt kwaad. Dan zegt hij dat hij toch al niet wilde zwemmen. Als het kind in dit patroon van ontkenning terechtkomt, hoeft hij alleen nog maar te denken dat hij iets wil om dan automatisch de kwaadheid over te slaan en in apathie terecht te komen. Hij heeft de gedachte: “Ik zou graag gaan zwemmen. Ik mag niet zwemmen.” Dit wordt al snel: “Ik zou graag gaan zwemmen. Ik hou niet van zwemmen.” En ten slotte, wanneer hij in automatische ontkenning terechtkomt, wordt het: “Tjonge, het is een mooie warme dag. Ik zou graag – ik hou niet van zwemmen.”

De wijze waarop hij begint te ontkennen kan heel snel plaatsvinden. Hij doet dit gewoon zonder na te denken. Hij probeert te rechtvaardigen waarom hij niet van zwemmen houdt. Hij vertelt je: “Ik zelf vind zwemmen helemaal niet leuk. Ik ga nooit zwemmen.” Dan zegt hij: “Er was een kleine jongen bij ons op school die bijna verdronk.” Maar in het begin vond hij zwemmen echt leuk en wilde hij het echt doen. Hij werd gewoon gestopt en verteld dat hij het niet mocht, dus ging hij in apathie en ontkende het.

Denk er dus aan dat als je kwaad op je kind wordt wanneer hij kwaad wordt, dat je kunt verwachten dat hij door een lange periode van ontkenning heen zal gaan.

Je moet weten wat je kunt doen om dat te voorkomen.

Met een Kwaad Kind omgaan

Heb je ooit geprobeerd je kind iets te leren wanneer hij kwaad op je was?

Dat zal niet gaan.

De gebruikelijke reactie van ouders is altijd geweest om zelf kwaad op het kind te worden. Alleen werkt dat ook niet.

Om je kind met succes iets te leren, hoewel hij kwaad is, is er eigenlijk iets heel gemakkelijks dat je kunt doen. Stel dat het kind een tijdje kwaad is geweest. Als je het kind gewoon je handen een voor een laat aanraken en misschien het puntje van je neus laat aanraken, zul je merken dat de ontsteltenis op wonderbaarlijke wijze is verdwenen en dat je niet langer tegen een kwaad kind praat.

Hoe krijg je een kwaad kind zover dat hij je handen en je neus aanraakt? Misschien moet je hem een beetje overhalen, maar wordt niet kwaad op hem. Werk er gewoon aan. Hij zal er al snel mee gaan spelen en stoppen met kwaad zijn. Dan zul je hem iets kunnen leren!

De gulden regel is dat je nooit kwaad moet worden op een kwaad kind.