Zolang als dit onderwerp al bestaat, is er bij de studie en de toepassing van public relations sprake geweest van een ontbrekend element. Dit verzuim was een van de belangrijkste redenen dat public relations als onderwerp onvolledig was en als gevolg daarvan kon het een probleem worden voor iedereen die public relations gebruikte.

Dus wat is dan het ontbrekende element? Het is realiteit.

Realiteit betekent de dingen die we waarnemen (opmerken of bewust van worden) met onze zintuigen, zoals zien, horen, ruiken en aanraken. Dat zijn de dingen die reëel zijn. Realiteit is in principe de overeenstemming over wat mensen zien en over gegevens in het fysisch universum. Het is de mate van overeenstemming die tussen mensen wordt bereikt. Je bent ofwel in overeenstemming met de mensen om je heen in jouw gebied, ofwel je bent niet met hen in overeenstemming, en in de mate dat je ermee overeenstemt of niet, bepaal je je eigen realiteit.

Als jij en iemand anders bijvoorbeeld op het strand zijn en jullie allebei de frisse geur en de heldere hemel op prijs stellen en het ermee eens zijn dat het fijn was om daar te zijn, dan zouden jullie samen een realiteit delen.

Die dingen waarover jij en je medemensen het eens zijn, zijn reëel. De dingen waarover je het niet eens bent, zijn niet reëel.

Als je bijvoorbeeld een doelstelling had om danser te worden, maar je ouders wilden dat je arts werd en waren slechts bereid om dat te ondersteunen, dan zou dat waarschijnlijk de oorzaak zijn van een flinke ontsteltenis. Jouw doel zou niet reëel voor hun zijn en dus negeren ze het wellicht, doen net alsof het niet bestaat en ondersteunen je niet bij het bereiken van dat doel. In die mate zou je niet reëel voor hen zijn. En je ouders zouden mogelijkerwijs voor jou ook niet meer reëel zijn.

Het werd in Scientology ontdekt dat realiteit nauw verbonden is (samenhangt) met twee andere componenten (onderdelen die samen een geheel vormen). Die twee extra elementen zijn affiniteit en communicatie.

Met affiniteit bedoelen we “emotionele respons”. We bedoelen “het gevoel van genegenheid of het ontbreken ervan, het gevoel van prettige emotie of onprettige emotie in verband met het leven”.

Affiniteit houdt het meest verband met ruimte. In feite zou affiniteit kunnen worden gedefinieerd als de “consideratie van afstand”, omdat mensen die ver van elkaar af staan of die dichtbij elkaar staan, verschillende niveaus van affiniteit hebben. Denk aan iemand met wie je graag in dezelfde ruimte bent, vergeleken met iemand bij wie je niet in de buurt wilt zijn of die je zelfs probeert te vermijden. Dit heeft te maken met je affiniteit voor die mensen.

Als voorbeeld, als je een vriend ontmoet die aankomt op een vliegveld en die je al een hele tijd niet had gezien, zou je hem waarschijnlijk enthousiast begroeten met een stevige omhelzing. Dat is heel hoge affiniteit. Als je, als tegengesteld voorbeeld, gevraagd zou worden om naar het hoofd van je school te komen en hij bekendstond als zeer strikt en onvriendelijk, zou je waarschijnlijk wat angstig zijn en het moeilijk vinden om in dezelfde kamer te zijn. Dat is heel lage affiniteit.

Communicatie is de uitwisseling (het geven en ontvangen van iets tussen mensen) van ideeën over een afstand.

Deze drie componenten – affiniteit, realiteit en communicatie – vormen de ARC-driehoek (spreek uit A-R-C) van Scientology en samen vormen deze de samenstellende delen van begrip.

Als één hoek van deze driehoek (bijvoorbeeld A) wordt verhoogd, dan zullen de andere twee ook omhooggaan. Als één hoek wordt verlaagd, gaan de andere twee eveneens omlaag.

Met een hoge affiniteit is er dus sprake van een hoge realiteit en een hoog niveau van communicatie. En met een lage affiniteit heb je ook een lage realiteit en een laag niveau van communicatie.

Met een hoge of lage R heb je ook een hoge of lage A en C.

Toen je naar het hoofd van de school moest, bijvoorbeeld. Ook al kunnen de geruchten zeggen dat hij strikt en onvriendelijk was, zou je toch de A-R-C-driehoek kunnen toepassen. Als je om je heen kijkt in de kamer van het schoolhoofd, zou je je wellicht iets opvallen dat de mogelijkheid zou kunnen bieden om realiteit te creëren. Laten we zeggen dat je een paar trofeeën in zijn kast zag staan en opmerkte dat ze voor vrijwillige brandbestrijding waren en voor uitmuntende dienstverlening in de gemeenschap. Door gewoon je interesse te uiten en hem over deze prijzen te vragen, zou je de communicatie verbeteren. Het schoolhoofd zou iets over de gebeurtenissen kunnen vertellen en je zou een gemeenschappelijke interesse kunnen ontdekken in het behouden van de bossen in de omgeving van je gemeenschap. De affiniteit tussen jullie beiden neemt toe met de communicatie en jullie hebben beiden overeenstemming (realiteit) over een onderwerp, dus de A-R-C neemt toe en dit leidt tot een beter begrip.

En zo gaat dat met de ARC-driehoek. De hele driehoek stijgt en daalt als één geheel. Je kunt geen lage R hebben en een hoge A en C.

Public relations is een manier om je communicatie aan anderen over te brengen. Het communiceert ideeën. Veronderstel dat je een realiteit (R) probeert te communiceren die op een bepaalde manier was veranderd, waarmee bedoeld wordt niet waarheidsgetrouw. In zo’n geval zou de communicatie in eerste instantie misschien overkomen, maar dan zou het hevig op je terugslaan vanwege de veranderde realiteit.

Sommige studenten zouden bijvoorbeeld in eerste instantie naar een drugsdealer kunnen luisteren die aan leerlingen op een school de “geestverruimende opwinding” van een nieuwe drug promoot. Maar vroeg of laat zal de drugsdealer aan de politie worden gemeld die hem arresteert.

In het leven heb je waarschijnlijk veel voorbeelden waargenomen van instellingen, bedrijven en oneerlijke beoefenaars die hun producten met beloften promootten die ze niet van plan waren te houden. Hun boodschap komt misschien om te beginnen aan, maar vanwege de schade die ze veroorzaken, eindigen ze meestal in een grote bende – rechtszaken, gevangenisstraf en de lijst gaat maar door. Het vertellen van leugens zal altijd problemen veroorzaken voor mensen die niet eerlijk zijn.

Natuurlijk is dit hele verband tussen affiniteit, realiteit en communicatie en hoe elk ervan afhankelijk is van of beïnvloed wordt door de andere twee, een vooruitgang die in Scientology werd geboekt. Het was niet beschikbaar voor de mensen die aan de beginfase van public relations deelnamen. Daarom vertelden ze hoofdzakelijk leugens en dat doen ze overigens nog steeds.

Oudere PR-professionals vonden het gemakkelijker om gewoon leugens te vertellen. Ze zouden zeggen dat iets beter was of groter dan het eigenlijk was, zoals de promotie van een circus met drie ringen. Of ze verspreidden in het geheim leugens of gebruikten leugens om zich tegen iemand uit te spreken om zijn reputatie te vernietigen. De oudere PR-professionals probeerden op allerlei manieren mensen te verbazen of op een andere manier te veroorzaken dat ze geïnteresseerd raakten in wat ze zeiden. En de gemakkelijkste manier om het te doen was door het veranderen van “feiten” om iets groter en beter te laten lijken of iets veel erger te maken dan het feitelijk was.

“Cijfers” over geesteszieken werden bijvoorbeeld door PR-mensen van de “geestelijke gezondheidszorg” volledig verzonnen, zonder enig verband met wat er bestond of wat er feitelijk plaatsvond. De PR-uitspraak dat “negen op de vijftien Engelsen op een of ander moment in hun leven geestesziek zullen worden” is een volslagen leugen. Deze onjuiste cijfers van PR-mensen worden gebruikt om de wetgevende lichamen van regeringen te beïnvloeden om snel geld voor hun “geestelijke gezondheid”-programma’s te verkrijgen.

De manieren waarop geld en mensen door PR-mensen worden gebruikt, of ze nu zijn ingehuurd door een dictator, een koning, een president of een bedrijf, laten zien dat ze zijn gebruikt voor het verspreiden van schadelijke en kwaadaardige leugens.

Een Amerikaanse president kwam bijvoorbeeld ooit eens met twee verschillende cijfers over hoeveel de kosten van de overheid per jaar waren toegenomen – en dat binnen twee maanden. Zijn PR-man probeerde overduidelijk het Congres te beïnvloeden.

De PR-man die de nieuwste auto promoot als de “auto van de eeuw” of een promotor voor skydiving die promotie maakt voor een “parachute die nooit faalt” en veel andere soorten gebeurtenissen, zijn allemaal public relations-activiteiten – en veel daarvan staan waarschijnlijk vol met leugens.

Pak maar eens een krant of luister eens naar mensen op straat, en je hoort en ziet PR, PR en nog eens PR – allemaal leugens.

De enorme macht van kranten, tijdschriften, radio, tv en de communicatie van de “massamedia” van tegenwoordig worden gecontroleerd door de PR-mensen van groepen die grote voordelen en speciale behandeling willen hoewel het schadelijk kan zijn voor veel andere mensen. En om dit te laten gebeuren controleren de PR-mensen de media met leugens.

En zo is public relations verworden tot “de beste manier om te liegen” – een manier om mensen te overtuigen of over te halen te geloven wat de PR-man zegt.

Het zorgt voor een wereld waarin veel mensen minder geloof voelen in menselijke eerlijkheid en goedheid. Het verminderde de hoop op het bereiken van hoog gestelde doelen, ondermijnde de trouw van mensen aan hun eigen land en maakte het moeilijker om goed en fout uit elkaar te houden.

Waarom is dat zo?

Wanneer iemand communicatie alleen maar gebruikt om leugens te vertellen, gaat de affiniteit omlaag en krijg je haat. Dat komt omdat de R (realiteit) is geruïneerd. In een land dat bijvoorbeeld lichamelijk geweld gebruikt om mensen te laten gehoorzamen wanneer ze dat niet wilden doen of als de mensen het gevoel hadden dat het fout was, zouden de mensen heel erg van streek raken en haat beginnen te voelen. Met de tijd zou de haat om kunnen slaan in rellen en oorlog.

Bij public relations, die alleen een onechte realiteit promoot bestaande uit leugens, is er sprake van een lage A en een lage C, en dit zal op een zeer onplezierige manier zijn terugslag hebben op iedereen die het gebruikt.

Dus de eerste les die er te leren valt en die je in staat stelt PR veilig te gebruiken is EEN HOGE MATE VAN REALITEIT TE HANDHAVEN.

Hoe meer leugens je bij public relations gebruikt, des te waarschijnlijker is het dat de PR een slecht effect zal hebben, niet alleen op anderen, maar ook op jou.

En dus is de wet:

GEBRUIK BIJ PR NOOIT LEUGENS.

Het probleem met public relations was dus dat het aan realiteit ontbrak. Een leugen is uiteraard een onjuiste realiteit.

Het probleem van PR was de REALITEIT!

Als je een persbericht uitstuurt over een nieuwe wasmachine die gemakkelijk de was doet en je wilt zeggen “Een kind kan de was doen”, ga dan eerst na of dat waar is. Laat een kind er een bedienen en laat het de was doen. Als je dan ziet dat hij het kan doen, dan is het waar. Nu kun je “Een kind kan de was doen” promoten. Maar maak het niet meer dan het in werkelijkheid is door het “De wasmachine van de eeuw” te noemen. Dat communiceert niet.

Het feit dat radiostations, tv-stations en andere perskanalen doorlopend boodschappen uitkramen, wil nog niet zeggen dat ze ook met iemand communiceren. Echte communicatie betekent dat iemand feitelijk met de boodschap wordt bereikt.

Elke leugen zal de C (communicatie) verminderen of op een dag volledig de C afkappen, omdat er geen sprake meer is van vertrouwen of affiniteit.

Er is dus wel degelijk een manier om public relations te kennen en te gebruiken. Maar als iemand PR alleen maar met leugens gebruikt, zal hij veel problemen veroorzaken en zijn persoonlijke waarde verliezen.

Maar als je je aan de waarheid houdt en hoge affiniteit gebruikt, zul je in staat zijn om te communiceren en je boodschap over te brengen.

Nu we dit weten, wordt PR een veel bruikbaarder onderwerp.

Het volgende dat je moet weten is met “wie” of met welke “doelgroep” je probeert te communiceren. En door deze informatie te kennen, kun je je projecten met succes gedaan krijgen.