Er wordt over het onderwerp logica al meer dan drieduizend jaar gesproken zonder dat er enige grote vorderingen zijn geboekt die het onderwerp voor iedereen gemakkelijk te gebruiken hebben gemaakt.

“Logica” betekent het onderwerp redeneren, wat het nadenken over feiten en ideeën is en het eruit opmaken van de juiste gevolgtrekkingen.

Eenvoudig gezegd, is de logica de studie van hoe denkbeelden of feiten dusdanig logisch gecombineerd zijn dat ze dingen verklaren, alsook het vermogen om dit te doen. Door de eeuwen heen zijn er mensen die de logica een wetenschap hebben genoemd. Dat is echter niet logisch omdat een feitelijke wetenschap een georganiseerde, precieze en volledige studie van een onderwerp is, die wordt gedaan om bestaande ideeën te bewijzen of te weerleggen, nieuwe waarheden te ontdekken en nieuwe ideeën te ontwikkelen door het toepassen van de informatie op manieren die zijn overeengekomen om te zien wat werkt.

Indien er zo’n “wetenschap” bestond, zouden mensen in staat zijn om te denken. Maar mensen kunnen niet logisch denken.

Zelfs het woord “logica” is volledig onvriendelijk en kan ervoor zorgen dat iemand bang is om erbij in de buurt te komen, denkend dat ze buiten zijn vermogen om te begrijpen lag. Als je een boek over de logica zou lezen, zou je waarschijnlijk behoorlijk verward en gefrustreerd raken wanneer je probeert er hoogte van te krijgen en je zou in feite niet leren hoe je moet denken – terwijl dat is waar de logica je mee verondersteld wordt te helpen.

Toch is de logica of het vermogen tot redeneren heel belangrijk voor iemand die de leiding heeft over het organiseren of managen van een groep of bedrijf. Indien je niet helder kunt denken, zul je niet in staat zijn om de conclusies te trekken die bij het nemen van correcte beslissingen noodzakelijk zijn.

Veel kantoren van de overheid, hele overheden, samenlevingen en groepen hebben hun voordeel gedaan met het gebrek aan begrip van de logica waarvan bij mensen sprake is en doen dat al heel erg lang. Dat komt omdat mensen die niet helder kunnen denken of redeneren en die niet voor zichzelf dingen kunnen uitwerken, gemakkelijk kunnen worden gecontroleerd door hen leugens te vertellen om hen slechte of onplezierige doeleinden te laten steunen.

Vandaar dat de logica niet echt een onderwerp in hoog aanzien is geweest, eerder het tegenovergestelde. Begrip van de logica werd onderdrukt.

Zelfs scholen in Amerika en Europa probeerden studenten ervan te overtuigen dat ze wiskunde zouden moeten studeren omdat “dat is hoe ze denken”. En natuurlijk denken mensen niet zo.

Voor zowel de bestuurder, de manager, de ambachtsman (vakkundig werker die dingen met de hand maakt) als de beambte bestaat er een gebruik voor de logica dat heel belangrijk en noodzakelijk is. Als ze niet kunnen redeneren, maken ze kostbare en tijdrovende fouten en kunnen ze de hele organisatie in totale chaos en tot de ondergang brengen.

Wat elke persoon op managementlijnen en de werkvloer gewoonlijk gebruikt en waar hij mee omgaat zijn gegevens (informatie) en situaties (algemene omstandigheden, het algemene toneel waarover een hoeveelheid actuele gegevens bestaat). Tenzij ze enige moeilijkheden en problemen in hun gebied kunnen observeren en hun weg eruit kunnen denken, kunnen ze de verkeerde conclusies trekken en de verkeerde acties ondernemen. Dit zal de dingen alleen maar erger maken.

De moderne mens denkt vandaag de dag dat de wiskunde voor hem dienst kan doen als logica en toch verslechteren de meeste van zijn situaties vanwege dit misplaatste vertrouwen (geloof in iets). De reden dat het misplaatst is, is omdat menselijke problemen zo complex zijn met zoveel verschillende erbij betrokken factoren (condities of omstandigheden) dat de wiskunde daarvoor totaal onvoldoende is. Met andere woorden, het is niet genoeg.

Wanneer mensen op managementlijnen en de werkvloer de logica niet kennen, kan de organisatie sturing en stabiliteit kwijtraken en kan er daardoor een geweldige hoeveelheid intelligentie, vaardigheid en bekwaamheid voor nodig zijn om haar in stand te houden en draaiende te houden. Helaas is dat niveau van intelligentie, vaardigheid en bekwaamheid niet voor elke groep of organisatie altijd even gemakkelijk toegankelijk, behalve tegen zeer hoge kosten door het aannemen van een expert. Maar zelfs dan is er geen garantie dat de dingen in de organisatie zullen verbeteren.

Door de hele geschiedenis zijn er hele beschavingen uitgestorven omdat de logica niet bekend was en door haar regeerders, leiders en het volk niet werd gebruikt.

Dit is dus nogal een belangrijk onderwerp.

Het Ontsluieren van de Logica

Scientology heeft een manier om de logica voor jou beschikbaar te maken, zodat je haar kunt begrijpen en gebruiken. Deze belangrijke doorbraak neemt een heel moeilijk en bijna onmogelijk onderwerp en maakt het eenvoudig. Nu kunnen de juiste antwoorden voor situaties veel vaker worden gevonden en kun je veel effectiever in je acties zijn, zodat je kunt voortbestaan en groeien. Dit geldt ook voor elke groep of organisatie of voor een samenleving.

De doorbraak is een eenvoudige:

DOOR DE MANIEREN VAST TE STELLEN WAAROP DE ZAKEN ONLOGISCH WORDEN, KUNNEN WE VERVOLGENS VASTSTELLEN WAT LOGICA IS.

Met andere woorden, als je een begrip hebt van wat de zaken onlogisch of irrationeel (krankzinnig) maakt, is het vervolgens mogelijk om te bedenken wat de zaken logisch maakt.

Onlogica

Wanneer mensen informatie doorgeven of een situatie bekendmaken aan anderen, is er sprake van exacte manieren waarop het onlogisch wordt. Dit zijn de dingen die veroorzaken dat je een verkeerd idee van een situatie krijgt. Elk van die verschillende manieren wordt een uitpunt genoemd. Een uitpunt is elk gegeven (een enkel stukje informatie, feit) dat als waar wordt aangeboden, maar dat in feite onlogisch is. Elk van deze uitpunten wordt hieronder beschreven met voorbeelden om ze heel duidelijk te maken.

Weggelaten gegevens

Alles dat is weggelaten, wat betekent dat het er niet aan toegevoegd is en niet genoemd wordt of niet aanwezig is, is een uitpunt.

Dit kan een weggelaten persoon, voorwerp, energie, ruimte, tijd, vorm, volgorde of zelfs een weggelaten toneel zijn (toneel: de plek waar of de omstandigheden waarin iets gebeurt of zou moeten gebeuren). Alles dat kan worden weggelaten dat er zou moeten zijn, is een uitpunt.

Bijvoorbeeld: als je de postcode weg zou laten op een kaartje dat je naar een familielid verstuurt, zou het in de posterijen verloren kunnen gaan of kan het langer duren om aan te komen. Dit zijn weggelaten gegevens. Of neem als voorbeeld dat je ergens een etentje hebt, maar een vriend die had beloofd om het bij te wonen, komt niet opdagen. Dat zou een weggelaten persoon zijn en je zou weten dat er iets niet klopte. Je kunt je afvragen waar die vriend is of je zorgen maken dat er misschien iets met je vriend is gebeurd.

Normaal gesproken is dit het meest over het hoofd geziene uitpunt, omdat het er namelijk niet is om onmiddellijk in het oog te springen.

Veranderde volgorde

Volgorde is de opeenvolging waarin dingen gebeuren of hoe het ene ding het andere logisch opvolgt.

Alle dingen, gebeurtenissen, voorwerpen en maten in een verkeerde volgorde zijn een uitpunt.

De serie cijfers 3, 7, 1, 2, 4, 6, 5 is een veranderde volgorde of een onjuiste volgorde. De juiste volgorde is 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7.

Je kunt erop rekenen dat het doen van stap twee van een reeks acties, voordat je stap één doet, iedere volgorde van acties in de war schopt.

De meest fundamentele “outness” is helemaal geen volgorde hebben. (Een outness is een toestand of conditie of iets waaruit blijkt dat iets verkeerd, niet juist of afwezig is.) Dit zorgt ervoor dat mensen gefixeerde ideeën krijgen, wat die ideeën of opvattingen zijn die de persoon heeft en niet zal veranderen. Je kunt dit bijvoorbeeld bij iemand zien die heel nare gevoelens over een andere groep, religie of ras heeft, alleen maar omdat ze anders zijn. Deze persoon is niet in staat om naar iedere persoon op zich te kijken en hem te zien zoals hij is, maar houdt in plaats daarvan vast aan zijn gefixeerde idee en voelt haat.

Deze fundamentele outness komt ook voor in een staat die dissociatie wordt genoemd, een vorm van krankzinnigheid waarbij een persoon denkt dat dingen anders zijn dan wat ze zijn of denkt dat sommige dingen niets met elkaar te maken hebben die hetzelfde zijn. Zo’n persoon legt geen verband tussen zijn gedachten en woorden en zijn feitelijke omgeving. Dit type persoon springt ook van de hak op de tak van onderwerp naar onderwerp die niets met elkaar te maken hebben en zonder enige duidelijke volgorde. Het type persoon dat dissocieert, is een heel extreem voorbeeld. Hij ziet niet dat dingen die iets met elkaar te maken hebben dat ook echt doen, of hij denkt dat dingen die feitelijk niets met elkaar te maken hebben wel iets soortgelijks hebben.

“Volgorde” wil zeggen een lineaire (op één lijn) beweging, ofwel door ruimte ofwel door tijd, ofwel door beide.

Een volgorde die er een zou moeten zijn en niet is, is een uitpunt (zoals het eerder behandelde voorbeeld van de juiste volgorde van getallen).

Een “volgorde” die er niet een is, maar waarvan wordt gedacht dat het er wel een is, is een uitpunt.

Een verkeerde volgorde zoals een paard achter de wagen is een uitpunt.

Soms bestaat je meest lastige taak eruit om aan iemand uit te leggen wat er met hem gaat gebeuren als hij blijft doen wat hij aan het doen is. Hij ziet het misschien helemaal niet. Dat is een consequentie (het gevolg van iets). Je probeert deze persoon duidelijk te maken dat, “Als je de tak afzaagt waar je op zit dan zul je natuurlijk vallen”, maar hij ziet het niet.

Hetzelfde geldt voor de politie. Ze proberen aan mensen iets duidelijk te maken over wat er zal gebeuren als ze iets verkeerds doen, maar sommige mensen hebben totaal geen idee van volgorde. En dus werkt het dreigen met straf door de politieagent goed bij mensen die zich al goed gedragen, omdat zij logischer zijn, maar het werkt niet bij iemand die steelt of anderen schade toebrengt aangezien ze een crimineel zijn omdat ze niet in volgorden kunnen denken – ze zijn eenvoudigweg gefixeerd, wat wil zeggen dat hun aandacht voortdurend is gericht op een idee of zoiets. Dus je kunt zeggen, “Als je iemand vermoordt, zul je naar de gevangenis gaan”, en dit is een duidelijke volgorde. Maar een moordenaar die zint op wraak (een ander pijn doen of straffen, omdat hij je iets slechts heeft aangedaan) kan niet in volgorden denken. Iemand moet in volgorden denken om juiste volgorden te hebben.

Daarom is het veel gebruikelijker dan je in eerste instantie zou denken om veranderde volgorden te zien, omdat mensen die niet in volgorden denken ook geen veranderde volgorden zien in hun eigen handelingen of gebieden.

Als je het visualiseren van volgorden oefent, alsook het veranderen van je aandacht, kun je dit uitsorteren en herstellen als een vermogen.

Een schrijver zag dat films en tv de aandacht fixeren en niet toelaten dat de aandacht van mensen verschoof. Een voorbeeld hiervan is wat bekend werd als een “bankhanger”, iemand die daar maar gewoon zit en tv kijkt en geen actief leven leidt. En waar ouders hun kinderen heel veel tv lieten kijken om ze bezig te houden, zou de kans groot zijn dat je mensen krijgt die de neiging (de manier waarop iemand zich gedraagt als gevolg van zijn denken) hebben om volgorden te veranderen of die helemaal geen volgorden zien. Dit komt omdat ze waren gefixeerd op de tv, zodat ze het leven om hen heen niet zien of ervaren zoals het werkelijk is.

Weggelaten tijd

Wanneer tijd zou moeten zijn vermeld maar dat niet is, zou dat een uitpunt van “weggelaten tijd” zijn. Het is een speciaal geval van een weggelaten gegeven.

Als je bijvoorbeeld een uitnodiging ontving voor een etentje, maar de datum stond niet in de uitnodiging vermeld, dan zou je niet weten wanneer het was gepland en kon je het ook niet bijwonen.

Weggelaten tijd kan ook een opmerkelijk ernstig effect hebben dat neerkomt op complete waanzin (krankzinnigheid).

Bijvoorbeeld: als een krant van 1814 en eentje van 1922 de een na de ander wordt gelezen zonder enige datums, zal dit een verwarring veroorzaken die moeilijk te begrijpen valt. De krant zal gewoon heel vreemd overkomen, maar het is moeilijk te begrijpen waarom.

Een samenvattend rapport over een situatie die gebeurtenissen bevat die over een half jaar zijn uitgespreid, zonder dat je dat vermeldt, kan een reactie teweegbrengen die niet in overeenstemming is met het huidige toneel.

In het geval van krankzinnigen is het heden de weggelaten tijd, wat betekent dat ze vastzitten in een geplaagd verleden en niet het heden zien. Door tegen een groep krankzinnigen alleen maar te zeggen “kom naar het heden”, zul je een paar wonderbaarlijke “genezingen” teweegbrengen. En de datum van een kwaal of van pijn boven water krijgen, zal er vaak voor zorgen dat deze verdwijnt.

Aberraties (onlogische dingen) wat betreft tijd zijn zo sterk dat weggelaten tijd zeer zeker als uitpunt kwalificeert.

Onwaarheid

Wanneer je twee met elkaar in tegenspraak zijnde (tegengestelde) feiten hoort, dan is er eentje een onwaarheid of zijn ze dat allebei.

Propaganda (informatie of geruchten die vaak onwaar zijn) en andere activiteiten hebben in het bijzonder met onwaarheden te maken en veroorzaken een heleboel opschudding en ontsteltenis.

Of het nu met opzet wordt gedaan of niet, een onwaarheid is een uitpunt. Het zou een vergissing kunnen zijn of een zorgvuldig uitgedachte onwaarheid of eentje die werd gezegd om iets of iemand te beschermen, maar het is nog steeds een uitpunt.

Alles wat onjuist is, past in deze categorie van het uitpunt. Iemand die zich voordoet als iemand anders, een onjuiste handeling of intentie, alles wat iets probeert te zijn wat het niet is, is een onwaarheid en een uitpunt.

Fictie (een verzonnen verhaal) die zich niet voordoet alsof het iets anders is, is natuurlijk geen onwaarheid.

De onwaarheid betekent dus “anders dan het lijkt” of “anders dan zoals het wordt gepresenteerd”.

Als je bijvoorbeeld naar een fastfoodrestaurant zou gaan omdat je de poster ervan had gezien die de nieuwe “Jumbo-burger” promootte, maar wat je kreeg totaal niet leek op hun advertenties, dan is die poster een onwaarheid.

Je hoeft er niet al te veel over na te denken en het is niet moeilijk om te zien dat iets wat werd gepromoot of gepresenteerd als één ding maar feitelijk iets anders is, een uitpunt is.

Gewijzigd belang

Wanneer het belang van iets is veranderd ten opzichte van het feitelijke belang ervan, zodat het er beter of slechter uitziet, is het een uitpunt.

Met andere woorden, er kan aan iets een belangrijkheid worden gegeven die groter is dan wat het in feite heeft, zoals een juwelier die de prijs van een diamanten ring driemaal zo hoog maakt als de werkelijke waarde.

Iets kan ook minder belang worden toegekend dan het heeft. Als je bijvoorbeeld een garageverkoop hield om wat meubels van de hand te doen die je eerder in een tweedehandswinkel had gekocht, zou je de prijs van sommige dingen heel laag kunnen maken, als je niet wist dat het waardevol antiek was.

Of er zijn momenten waarop een aantal dingen die een verschillend belang vertegenwoordigen, hetzelfde niveau van belang kan worden gegeven zodat ze allemaal even belangrijk zijn.

Als voorbeeld, iemand die gefixeerd is op de manier waarop hij zich voelt over mensen uit een bepaald land, denkt misschien dat “ze” allemaal hetzelfde waren en hij zou niet in staat zijn om verschillen te zien.

Dit zijn allemaal uitpunten, drie versies van hetzelfde.

Om uit te werken hoe belangrijk iets is, moet je weten dat dit alles te maken heeft met wat iets in werkelijkheid in de echte wereld is.

Verkeerd doelwit

Wanneer iemand een fout maakt terwijl hij iets probeert te bereiken, zoals denken dat hij naar A gaat of zou moeten gaan en hij merkt dat hij naar B gaat of zou moeten gaan, is dit een uitpunt.

Dit is doorgaans een fout in het correct benoemen van wie of wat een bepaald persoon of ding in feite is. Het zijn ook doelstellingen of doelen waar iemand verkeerd over is. Bijvoorbeeld: “Als we X afbreken zitten we goed”, resulteert vaak in de ontdekking dat het Y had moeten zijn.

Hier is nog een voorbeeld van het selecteren van het verkeerde doelwit. Dit, of iets dergelijks, is in het verleden gebeurd als iemand besloot om de koning uit de weg te ruimen, zodat het volk geen belasting meer zou hoeven te betalen. Maar deze actie liet nog steeds de man die de belastingen inde in leven om door de volgende regering die aan de macht kwam, te worden gebruikt.

Onrechtvaardigheid is de oneerlijke of onrechtvaardige actie of behandeling van iemand en is meestal een uitpunt dat verkeerd doelwit wordt genoemd.

Een voorbeeld van een verkeerd doelwit dat onrechtvaardig zou zijn, is de mensen die verdovende middelen gebruiken te arresteren, maar het farmaceutische bedrijf dat de verdovende middelen maakt en aan mensen verkoopt, te belonen.

In het leger zijn de plannen en de wijze waarop de troepen, vliegtuigen en schepen voor een gevecht worden ingezet en gestuurd, bijna altijd een poging om de vijand de verkeerde richting op te laten gaan of achter het verkeerde doelwit aan te gaan, zodat de vijand verzwakt raakt en dan wordt verslagen.

En de keren dat iemand meteen een hekel aan iemand anders heeft of hem haat wanneer ze elkaar voor het eerst ontmoeten, is gewoonlijk gebaseerd op de denkfout dat Wim iemand anders is die Peter heet. Dat is een ander voorbeeld van het verkeerde doelwit.

Een grote hoeveelheid irrationaliteit (niet denken of zich niet gedragen op een verstandige en redelijke manier) is gebaseerd op verkeerde doelwitten, verkeerde bronnen en verkeerde oorzaken.

Als je ten onrechte een patiënt vertelt dat hij een maagzweer heeft terwijl hij geen maagzweer heeft, zit hij vast in een uitpunt waardoor zijn herstel wordt vertraagd of verhinderd.

De hoeveelheid energie die wordt besteed aan verkeerde doelstellingen of doelen is genoeg om de wereld zo’n duizend jaar van licht te voorzien.

Verkeerde bron

“Verkeerde bron” is de andere kant van de munt van het verkeerde doelwit, dat wil zeggen, het is de plaats, de persoon of het ding waar iets vandaan komt of begint in tegenstelling tot een doelwit.

Informatie die bijvoorbeeld van een verkeerde bron wordt aangenomen, opdrachten die van een verkeerde bron zijn aangenomen, een cadeau of materiaal dat van een verkeerde bron wordt geaccepteerd, resulteren allemaal in uiteindelijke verwarring en mogelijke moeilijkheden.

Wanneer je je niet realiseert dat je iets van een verkeerde bron krijgt, kan dit erg gênant of verwarrend worden. In feite is het een favoriete truc van geheime diensten. Bijvoorbeeld het Departement van Desinformatie in Oost-Duitsland had zeer gecompliceerde methoden om in het geheim onjuiste informatie te plaatsen en de bron van waar het kwam te verbergen.

Op een lager niveau is het aannemen van een rapport van iemand van wie je weet dat het een linkmiegel is (een corrupt en waardeloos figuur) en gebaseerd op zijn informatie handelen, de gebruikelijke reden voor fouten die door het management worden gemaakt.

Tegenstrijdige feiten

Wanneer twee verklaringen die over één onderwerp worden gegeven tegenstrijdig (tegengesteld) zijn aan elkaar, dan hebben we “tegenstrijdige feiten”.

Dit onlogische punt zou ook een onwaarheid kunnen worden genoemd, gezien het feit dat één ervan onjuist moet zijn.

Maar wanneer je een feitenonderzoek doet, kun je niet zeggen welk het onjuiste feit is zonder het nader te bestuderen en er aandacht aan te besteden. Hierdoor wordt het een speciaal soort uitpunt.

Bijvoorbeeld: de verklaringen “Ze boekten deze week een hoger gemiddeld inkomen” en “Ze konden hun werknemers niet betalen”, die in dezelfde tijdsperiode plaatsvinden, geven ons een of twee onjuiste verklaringen. Het kan zijn dat we niet weten welke waar is, maar we weten wel dat ze tegenstrijdig zijn en kunnen ze dus als zodanig bestempelen.

Bij het ondervragen van iemand is dit punt zo belangrijk dat iedereen die twee tegenstrijdige feiten geeft, de voornaamste verdachte wordt van wie men gelooft dat hij de schuldige is en dat hij nog wat meer ondervraagd moet worden. Als er bijvoorbeeld bij iemand die zegt, “Ik ben een Zwitsers staatsburger”, een Duits paspoort in zijn bagage wordt gevonden, dan zou hij van liegen worden verdacht.

Wanneer twee “feiten” tegenstrijdig zijn of elkaar tegenspreken, kan het wellicht zijn dat we niet weten welke waar is, maar we weten wel dat ze niet allebei waar kunnen zijn.

De twee “feiten” die elkaar tegenspreken en die zijn verstrekt door dezelfde organisatie, zelfs als ze door twee verschillende mensen in die organisatie zijn verstrekt, zijn een uitpunt.

Toegevoegde tijd

Dit uitpunt is het tegenovergestelde van weggelaten tijd. Het voorbeeld van toegevoegde tijd dat men het meest tegenkomt, is dat iets langer duurt dan zou moeten. Dit is ook een versie van tegenstrijdige gegevens. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat iets slechts drie weken zou moeten duren, maar men meldt dat er zes maanden voor nodig zijn. Maar toegevoegde tijd moet worden gezien als zijn eigen uitpunt omdat mensen gewoonlijk “redelijk” zijn, wat wil zeggen dat ze excuses bedenken om iets logisch te maken en niet zien dat iets op zich een uitpunt is.

In het ergste geval wordt toegevoegde tijd een heel ernstig uitpunt.

Bijvoorbeeld: iemand zegt dat twee of meer dingen op hetzelfde moment plaatsvonden en dat dezelfde persoon erbij betrokken was, die echter niet beide gebeurtenissen kon hebben meegemaakt. In dit geval moest er tijd worden toegevoegd aan het fysisch universum om de informatie waar te maken. Dat wil zeggen, de persoon zegt: “Ik vertrok op 21 april 1962 om middernacht per schip van San Francisco naar Saigon.” En dan zegt hij: “Ik nam mijn functies in Saigon op 30 april 1962 over.” Hier moeten we tijd aan het fysisch universum toevoegen om beide gebeurtenissen plaats te laten vinden, omdat een schip twee tot drie weken nodig heeft om van San Francisco naar Saigon te komen.

Toegevoegd niet-toepasselijk gegeven

Alleen maar omdat er door iemand toegevoegde gegevens (informatie) worden gemeld, betekent dat nog niet per se dat het een uitpunt is. Misschien is er alleen sprake van iemand die probeert grondig te zijn. Als de gegevens echter niet voor het huidige toneel of de situatie nodig zijn, en toch worden toegevoegd, is het beslist een uitpunt.

Vaak worden toegevoegde gegevens aangeboden door iemand die een echte situatie of het feit dat hij zijn werk verwaarloost, wil verdoezelen. Het betekent beslist dat iemand iets probeert te verbergen.

Toegevoegde gegevens bevatten gewoonlijk ook andere uitpunten, zoals verkeerd doelwit of toegevoegde tijd.

Als je dit uitpunt gebruikt, wees er dan heel zeker van dat je ook het woord niet-toepasselijk begrijpt, wat betekent dat iets niet kan worden gebruikt of toegepast in een bepaalde situatie. En je moet ook inzien dat het alleen een uitpunt is als de gegevens op zich niet van toepassing zijn op het onderwerp dat je aan het confronteren bent.

Foutief bijgevoegd gegeven

Er is een ander uitpunt dat we foutief bijgevoegd gegeven noemen, dat als uitpunt een metgezel (iets dat of iemand die samengaat met iets of iemand anders) is van het weggelaten gegeven.

Dit vindt gewoonlijk plaats wanneer de persoon het toneel op zich niet begrijpt, omdat hij er in zijn verstand geen flauw idee van heeft en het eerste ding dat hij nodig heeft om de gegevens te classificeren er niet is.

Neem maar eens iemand die de leiding heeft over een opslagplaats voor camera’s die geen flauw benul heeft van de soorten camera’s. In plaats van het groeperen van alle benodigde onderdelen voor een bepaalde camera in één doos, gooit hij alle beschermkappen (kap die over de lens van een camera past om direct zonlicht buiten te houden) van alle camera’s door elkaar in één doos waarop staat “beschermkappen”. Wanneer iemand anders een camera in elkaar moet zetten of wil gebruiken, is hij uren bezig om de onderdelen ervoor te vinden die in dozen zitten die netjes zijn gelabeld als “camera-achterkanten”, “lenzen”, “statieven”, enz.

In dit geval, wanneer iemand het toneel mist van hoe een camera eruitziet of hoe die werkt wanneer die in elkaar gezet is, denkt hij dat dingen identiek zijn, terwijl ze dat niet zijn. Beschermkappen zijn beschermkappen. Statieven zijn statieven. En dus wordt er een verkeerd systeem uitgewerkt om de delen onder te brengen, omdat hij niet weet wat het toneel zou moeten zijn.

Een ander voorbeeld is een reiziger die niet in staat is om het ene uniform dat door een man wordt gedragen van een ander te onderscheiden, dus lost hij dit op door alle uniformen te classificeren als “kruiers” (een man wiens taak het is om bagage van reizigers in een hotel te dragen). En dus geeft hij zijn koffer aan een hoofdagent en als gevolg daarvan brengt hij de rest van zijn vakantie achter tralies door.

Wanneer je een gebrek aan begrip hebt van het toneel, zal dat een situatie teweegbrengen waar je zult denken dat iets hetzelfde is als iets anders.

Bijvoorbeeld: een nieuwe luitenant in het leger loopt zo voorbij aan een vijandelijke spion die is vermomd als een van zijn eigen soldaten. Maar een ervaren sergeant die meteen achter de luitenant loopt, ziet een uitpunt en arresteert de spion onmiddellijk, omdat de spion zijn uniform niet op dezelfde manier droeg als alle anderen in het leger.

Tijd zal de classificatie van gegevens veranderen.

In 1920 was bijvoorbeeld iedereen die zich met een camera in de buurt van een zeehaven vertoonde een spion. In 1960 kon iedereen zónder camera geen toerist zijn en werd dus in de gaten gehouden!

Dus het toneel voor de ene periode is nog niet het toneel voor de andere periode.

Er zijn nog drie soorten uitpunten waarvan men moet weten dat ze in een feitenonderzoek bruikbaar zijn. Dat zijn:

Dingen waarvan wordt aangenomen dat ze “identiek” zijn, zijn niet identiek

Dingen waarvan wordt aangenomen dat ze “overeenkomen”, komen niet overeen of vallen niet in dezelfde categorie

Dingen waarvan wordt aangenomen dat ze “verschillend” zijn, zijn niet verschillend

Omgaan met Gegevens

Er zijn honderden manieren waarop deze wijzen van het verkeerd omgaan met gegevens je een compleet verkeerd beeld kunnen geven.

Wanneer je je acties of opdrachten op gegevens baseert die een van de bovenstaande uitpunten bevatten, zul je een fout begaan.

REDE IS AFHANKELIJK VAN GEGEVENS.

WANNEER GEGEVENS ONJUIST ZIJN (zoals hierboven) ZAL DE UITKOMST VERKEERD ZIJN EN ALS REDELOOS WORDEN BESCHOUWD.

Er is een groot aantal combinaties van deze gegevens te bedenken. Er kan in hetzelfde rapport dat je krijgt sprake zijn van meer dan een van deze uitpunten of wellicht van alle uitpunten.

Iemands observatie en zijn communicatie over wat hij observeerde zou ook een van deze onlogische punten kunnen bevatten.

Indien dat zo is, zal vervolgens elke poging die je onderneemt om de situatie af te handelen of te corrigeren, niet effectief zijn.

Gebruik

Als een hoeveelheid informatie wordt onderworpen aan de hierboven genoemde testen, zal dat je bewust maken van het potentieel aan onlogisch optreden.

Om tot een logisch antwoord te komen, moet iemand over logische gegevens beschikken.

Met andere woorden, elke hoeveelheid gegevens die een of meerdere van de bovenstaande fouten bevat, kan iemand tot een onlogische conclusie verleiden.

De reden waarom je een onredelijke of onbruikbare opdracht zou kunnen geven of ontvangen, is omdat een rapport een of meer van de bovenstaande fouten bevatte en er dus de verkeerde conclusie werd getrokken waar nu actie op wordt ondernomen.

Pluspunten

Wanneer een situatie of gebeurtenis logisch is, is er sprake van een of meer omstandigheden. Deze worden “pluspunten” genoemd. Een pluspunt is een op waarheid berustend gegeven, dat juist wordt bevonden als het bekeken wordt aan de hand van de volgende lijst met logische omstandigheden.

Pluspunten tonen de aanwezigheid van logica en het goede verloop van iets aan of laten zien waar de dingen waarschijnlijk goed zullen verlopen.

Wanneer in een afdeling of organisatie verbeteringen optreden of er een plotselinge positieve verandering plaatsvindt, moet men de oorzaak daarvan vinden om datgene wat succesvol was te versterken. Om een dergelijk feitenonderzoek te doen, gebruik je pluspunten.

Dit zijn de pluspunten:

Wanneer je erachter komt waarom dingen verbeterden zodat je ervoor kunt zorgen dat dezelfde dingen opnieuw worden gedaan, is het heel belangrijk dat je de feitelijke pluspunten bij naam gebruikt zoals hierboven beschreven.

Per slot van rekening zijn het de pluspunten die ervoor zorgen dat de dingen goed verlopen.

Niet-weten

Je kunt over wat dan ook altijd iets weten.

Het is een wijs man die zich, wanneer hij wordt geconfronteerd met conflicterende gegevens, realiseert dat hij in ieder geval één ding weet – dat hij het niet weet.

Wanneer hij dat begrijpt, kan hij vervolgens actie ondernemen om erachter te komen.

Als hij de gegevens waarmee hij wordt geconfronteerd, evalueert op basis van de bovenstaande punten, kan hij de situatie duidelijk maken. Vervolgens kan hij een logische conclusie trekken.

Hetzelfde geldt voor jou. Door deze informatie te gebruiken, kun je ervoor zorgen dat de dingen goed verlopen.

Oefeningen

Het is noodzakelijk dat je je eigen voorbeelden uitwerkt van de schendingen van de logica zoals die in deze cursus worden behandeld.

Wanneer je dit hebt gedaan, zul je de vaardigheid hebben opgedaan om de gegevens van een situatie uit te sorteren.

Wanneer je gegevens kunt uitsorteren en hier bekwaam in wordt, zal het moeilijk worden om je voor de gek te houden. Je zult de eerste essentiële stap hebben gezet naar het begrijpen hoe je van welke situatie dan ook een correcte inschatting maakt.