Τη στιγμή που θα θυμώσεις με το θυμωμένο παιδί σου ή θα προσπαθήσεις να το αναγκάσεις να σε υπακούσει, θα καταλήξει στην απάθεια (να μην ενδιαφέρεται για τίποτα).

Ένα παιδί μπορεί να περάσει διά μέσου πολλών συναισθημάτων, όπως το να είναι χαρούμενο, θυμωμένο, φοβισμένο, να κλαίει, να είναι λυπημένο κ.λπ., πολύ γρήγορα. Θα νιώθει χαρούμενο και μετά, εντελώς ξαφνικά, μπορεί να θυμώσει με κάτι.

Αλλά το να θυμώσεις εσύ τότε με το παιδί σου δεν είναι δίκαιο. Είναι ένα μικρό παιδί και για εκείνο είσαι σαν ένας γίγαντας. Του φαίνεται σαν να είσαι περίπου οκτώμισι μέτρα ψηλός και να ζυγίζεις αρκετούς τόνους!

Ας πούμε ότι ο μικρός σου λέει θυμωμένα: «Δε μου αρέσει να μου λες τι να κάνω!». Και ως απάντηση, εσύ, αυτό το τεράστιο τέρας γι’ αυτόν, πας πάνω από το κεφάλι του και του λες: «Δεν μπορείς να μου μιλάς έτσι!». Και τότε ίσως ακόμα και να τον απειλήσεις ότι θα τον δείρεις. Αλλά, αν το έκανες ποτέ αυτό, το παιδί σου θα ένιωθε σαν να μην έχει καμία ευκαιρία εναντίον σου και ότι έχει μπλέξει άσχημα.

Αν κακομεταχειριστείς το παιδί σου, μπορείς εύκολα να το σπρώξεις προς τα κάτω στον θυμό και μετά, αν θυμώσεις μαζί του όταν είναι το ίδιο θυμωμένο, απλώς θα το σπρώξεις ακόμη πιο κάτω μέχρι να πέσει στην απάθεια.

Γιατί θυμώνει ένα παιδί; Για παράδειγμα, ίσως το παιδί σου να θέλει κάτι· προσπαθεί να κάνει κάτι ή να αποκτήσει κάτι. Για κάποιον λόγο, δεν μπορεί να το αποκτήσει κι έτσι προσπαθεί σκληρότερα. Ακόμη δεν μπορεί να το αποκτήσει, οπότε θυμώνει. Και μετά, αφού προσπαθήσει ξανά ενώ είναι θυμωμένο και ακόμη δεν μπορεί να το αποκτήσει, πέφτει στην απάθεια.

Εδώ είναι ένα τυπικό παράδειγμα του τι συμβαίνει συχνά:

Το παιδί λέει: «Μαμά, θέλω να πάω για κολύμπι».

Η μαμά απαντάει: «Δεν μπορείς να πας για κολύμπι».

Το παιδί τότε λέει: «Άσε με να πάω για κολύμπι. Ο Τζίμι θα πάει για κολύμπι».

Η μαμά θυμώνει και αρχίζει να φωνάζει στο παιδί: «Όχι, δεν μπορείς να πας για κολύμπι!».

Και τότε, εντελώς ξαφνικά, το παιδί θυμώνει και αναστατώνεται πολύ.

Στη συνέχεια θα πει: «Έτσι κι αλλιώς, δεν ήθελα να πάω για κολύμπι». Και προτού το καταλάβεις, συμβαίνει κάτι πολύ αστείο. Το παιδί αρχίζει να σου λέει: «Δε μου αρέσει να κολυμπώ». Αυτό είναι άρνηση (απόρριψη για κάτι ή κάποιον), το οποίο μπορεί να συμβεί στην παιδική ηλικία. Το παιδί σκέφτεται: «Δεν μπορώ να το έχω, οπότε ας το ξεχάσω. Δεν το θέλω!». Αυτό μπορεί να αρχίσει να συμβαίνει τακτικά.

Για παράδειγμα, το παιδί προσπαθεί να αποκτήσει ή να κάνει κάτι, αλλά δεν μπορεί. Θυμώνει. Μετά λέει ότι, κατ’ αρχάς, δεν το ήθελε πραγματικά. Στη συνέχεια, καθώς το παιδί θα πέφτει σε αυτό το μοτίβο της άρνησης, απλώς θα σκέφτεται ότι θέλει κάτι και αυτόματα θα μεταπηδάει από τον θυμό στην απάθεια. Σκέφτεται: «Θα ήθελα να πάω για κολύμπι. Δεν μπορώ να πάω για κολύμπι». Αυτό γίνεται γρήγορα: «Θα ήθελα να πάω για κολύμπι. Δε μου αρέσει να κολυμπώ». Και τελικά, καθώς πέφτει σε αυτόματη άρνηση, γίνεται: «Φίλε μου, είναι μια ωραία ζεστή μέρα. Σίγουρα θα ήθελα να... δε μου αρέσει το κολύμπι».

Ο τρόπος με τον οποίο αρχίζει να πέφτει στην άρνηση μπορεί να συμβεί πολύ γρήγορα. Απλώς το κάνει αυτό χωρίς να σκέφτεται. Προσπαθεί να εξηγήσει γιατί δεν του αρέσει το κολύμπι. Σου λέει: «Εγώ σιχαίνομαι το κολύμπι. Ποτέ δεν πάω για κολύμπι». Μετά λέει: «Υπήρχε ένα νεαρό αγόρι στο σχολείο μας που παραλίγο να πνιγεί». Αλλά στην αρχή, του άρεσε πραγματικά το κολύμπι και ήθελε πραγματικά να κολυμπάει. Απλώς τον σταμάτησαν και του ειπώθηκε ότι δεν μπορούσε να το κάνει, έτσι στη συνέχεια έπεσε στην απάθεια και έπεσε στην άρνηση σχετικά μ’ αυτό.

Να θυμάσαι, λοιπόν, αν θυμώνεις με το παιδί σου όταν θυμώνει, μπορείς να αναμένεις ότι θα το δεις να περνά μια μεγάλη περίοδο άρνησης.

Πρέπει να ξέρεις τι να κάνεις για να το αποτρέψεις αυτό.

Αντιμετωπίζοντας ένα Θυμωμένο Παιδί

Έχεις δοκιμάσει ποτέ να διδάξεις το παιδί σου όταν ήταν θυμωμένο μαζί σου;

Δε θα έχει αποτέλεσμα.

Η συνήθης αντίδραση από τους γονείς ήταν πάντα να θυμώνουν οι ίδιοι με το παιδί. Μόνο που ούτε κι αυτό θα έχει αποτέλεσμα.

Για να διδάξεις κάτι με επιτυχία στο παιδί σου, ακόμη κι αν είναι θυμωμένο, υπάρχει στ’ αλήθεια ένα πολύ εύκολο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Ας πούμε ότι το παιδί είναι θυμωμένο για κάποιο διάστημα. Αν απλώς βάλεις το παιδί να αγγίξει τα χέρια σου, το ένα μετά το άλλο, και ίσως να το βάλεις ν’ αγγίξει την άκρη της μύτης σου, θα ανακαλύψεις ότι η αναστάτωση που έχει θα εξαφανιστεί μ’ ένα μαγικό τρόπο και δε θα μιλάς πλέον σ’ ένα θυμωμένο παιδί.

Πώς βάζεις ένα θυμωμένο παιδί να αγγίξει τα χέρια και τη μύτη σου; Μπορεί να χρειαστεί να το πείσεις λίγο, αλλά μη θυμώσεις μαζί του. Απλώς βάλε τα δυνατά σου σ’ αυτό. Σύντομα θα συμμετάσχει και θα σταματήσει να είναι θυμωμένο. Τότε θα μπορείς να του διδάξεις κάτι!

Ο χρυσός κανόνας είναι να μη θυμώνεις ποτέ με ένα θυμωμένο παιδί.