De geïllustreerde Toonschaal op deze pagina geeft een aantal van de belangrijkste toonniveaus weer die je bij mensen zult aantreffen. Hij gaat van de emotionele toon van Sereniteit (een rustige, vredige staat die we ook Geluk kunnen noemen) helemaal bovenaan, door Enthousiasme, Verveling, Antagonisme, Kwaadheid, Angst, Verdriet en Apathie naar beneden. Daaronder kan een persoon zich in de emotionele toon van Dood van het Lichaam bevinden (hij gedraagt zich alsof hij in feite dood is of hij kan in feite bewusteloos zijn).

Je kunt gebruikmaken van de Toonschaal om het emotionele toonniveau van mensen op te merken met wie je leeft en werkt, alsook van iedereen met wie je wanneer dan ook in contact bent.

In staat zijn te herkennen en te weten in welk toonniveau iemand zich bevindt – of hij dat toonniveau nu maar eventjes heeft of er altijd in zit – kan je helpen te voorspellen hoe iemand zich zal gedragen wanneer je met hem communiceert of met hem in contact staat.

Gebruik deze schaal om te leren hoe je snel en accuraat het toonniveau van mensen om je heen kunt opmerken.

DE TOONSCHAAL EN BEGRIP

De tonen van de Toonschaal van Emoties zijn heel precies. Iedere persoon op aarde bevindt zich ergens op de Toonschaal van Emoties en gaat op de schaal omhoog en omlaag in navolging van het exacte patroon ervan. Mensen gaan altijd door deze elkaar opvolgende tonen – omhoog of omlaag – de een na de ander.

De emotionele tonen worden ook wel de tonen van affiniteit genoemd. Affiniteit betekent houden van of genegenheid, en het wordt hier gebruikt als het idee van hoeveel je iets of iemand mag of niet mag. Je kunt dit gemakkelijk zien als je iemand neemt die zich bovenaan de schaal bevindt. Iemand in geluk heeft een heleboel liefde of genegenheid voor andere mensen. Maar iemand in kwaadheid heeft voor niemand veel liefde of genegenheid.

Iemand doorloopt de volgende niveaus van de top naar de bodem van de Toonschaal:

• SERENITEIT
• ENTHOUSIASME
• VERVELING
• ANTAGONISME
• KWAADHEID
• ANGST
• VERDRIET
• APATHIE
• DOOD VAN HET LICHAAM

Er bestaan vele kleine haltes tussen deze tonen in, maar iedereen die ook maar iets van mensen af wil weten, dient deze emoties beslist te kennen.

Wanneer iemand in apathie zijn toon verbetert, voelt hij verdriet.

Wanneer iemand in verdriet zijn toon verbetert, voelt hij angst.

Wanneer iemand in angst zijn toon verbetert, voelt hij kwaadheid.

Wanneer iemand in kwaadheid zijn toon verbetert, voelt hij antagonisme.

Wanneer iemand in antagonisme zijn toon verbetert, voelt hij verveling.

Wanneer iemand in verveling zijn toon verbetert, voelt hij enthousiasme.

Wanneer iemand in enthousiasme zijn toon verbetert, voelt hij sereniteit – of geluk.

Mensen kunnen zich voortdurend over een lange periode in een van de tonen bevinden – verdriet, angst, kwaadheid, antagonisme, verveling of zelfs enthousiasme.

Net zoals de Toonschaal het gebied van affiniteit bestrijkt, zo bestaat er ook een voor communicatie. Op elk niveau van de emoties is er een corresponderende communicatiefactor.

Wanneer iemand in een van de zones van de Toonschaal “vastzit” – zoals apathie, verdriet, angst, kwaadheid, antagonisme, verveling, enthousiasme of geluk – geeft hij zijn communicaties met die emotionele toon door.

Iemand die altijd wel ergens kwaad over is, zit vast in kwaadheid. Zo iemand is er niet zo slecht aan toe als iemand onder apathie, maar het is nog steeds tamelijk gevaarlijk om hem in de buurt te hebben, omdat hij moeilijkheden zal veroorzaken. Bovendien heeft iemand die kwaad is geen goede controle over dingen. De communicatie van mensen op deze verschillende niveaus van de Toonschaal is zeer fascinerend. Op elk niveau van de Toonschaal zeggen ze dingen en gaan ze met communicatie om, op een specifieke, herkenbare manier.

Net zoals dat voor affiniteit en communicatie geldt, bestaat er voor elk van de toonniveaus een niveau van realiteit. Realiteit heeft te maken met vaste voorwerpen. Met andere woorden, de vastheid van voorwerpen en de emotionele toon van mensen staan nauw met elkaar in verband.

Mensen laag op de Toonschaal kunnen niets verdragen dat massief is. Zij kunnen geen vast voorwerp verdragen. Het ding is voor hen niet reëel. Het is ijl of het mist gewicht. Naarmate ze op de Toonschaal omhoogkomen, wordt hetzelfde voorwerp steeds massiever en ten slotte kunnen zij zien hoe massief het in werkelijkheid is. De dingen zijn voor mensen helder of zeer, zeer dof, afhankelijk van waar ze zich op de Toonschaal bevinden.

Als je door de ogen van iemand die kwaad is zou kijken, zou je een “gevaarlijk” massieve wereld zien, waar alle vaste voorwerpen hem als “gewelddadige bedreiging” zouden voorkomen.

Iemand op het niveau van geluk op de Toonschaal kan vaste voorwerpen zien zoals ze zijn, zo helder als ze zijn en hij heeft graag massieve dingen bij zich in de buurt. Met andere woorden, naarmate iemand op de Toonschaal van het laagste naar het hoogste niveau omhooggaat, kunnen dingen steeds vaster en steeds reëler worden.

Affiniteit houdt het meest verband met ruimte. In feite zou affiniteit kunnen worden gedefinieerd als het idee van afstand, omdat mensen die ver van elkaar af staan of die dichtbij elkaar staan, verschillende niveaus van affiniteit hebben. Als je een heleboel affiniteit voor iemand hebt, vind je het fijn om jouw ruimte met die persoon te delen. Iemand in geluk wil graag dat mensen zijn ruimte met hem delen. Maar als iemand op de Toonschaal naar beneden gaat, daalt de hoeveelheid affiniteit en kan hij er niet tegen als andere mensen zijn ruimte met hem delen. Neem bijvoorbeeld iemand op het toonniveau kwaadheid. Hij wil niemand in zijn ruimte.

Realiteit houdt, zoals we hebben gezien, verband met vaste voorwerpen.

Communicatie bestaat uit de stroom van ideeën of deeltjes door een ruimte heen tussen vaste voorwerpen of tussen twee of meer mensen.

Affiniteit, realiteit en communicatie vormen tezamen BEGRIP. Om met iemand begrip te verkrijgen, moet je alle drie de delen ervan hebben – Affiniteit, Realiteit en Communicatie. Laten we eens kijken hoe dit werkt wanneer we met andere mensen omgaan en daarbij ook de Toonschaal gebruiken.

Mensen die dingen voor elkaar kunnen krijgen, bezitten zeer veel affiniteit, zeer veel realiteit, en kunnen heel goed communiceren. Ze worden gemakkelijk begrepen.

Hoe zou je dan dus met iemand praten?

Je vermogen om met een iemand te praten, heeft te maken met je emotionele reactie op die persoon. Iedereen reageert emotioneel anders op verschillende mensen in zijn directe omgeving.

Om succesvol met iemand te communiceren, moet je eerst wat affiniteit voor hem hebben. Als je niet om iemand anders geeft, zul je grote problemen hebben om met hem te praten – dat is zeker. De beste manier waarop je dus met iemand zou kunnen praten, is door iets in hem te vinden wat je prettig aan hem vindt en iets te bepraten waarover hij het met jou eens kan zijn. Daar loopt de meeste communicatie op stuk – iemand bespreekt geen onderwerpen waar de ander het ook maar een beetje mee eens is.

Datgene waar we het over eens zijn, heeft de neiging reëler te zijn dan datgene waar we het niet over eens zijn. Er bestaat een duidelijk verband tussen overeenstemming en realiteit. Die dingen waarover we het eens zijn dat ze reëel zijn, zijn reëel. Die dingen waarover we het eens zijn dat ze niet reëel zijn, zijn niet reëel. Twee mannen kunnen bijvoorbeeld grappen maken over de kleding van een derde die in dezelfde kamer aanwezig is en kan horen wat ze zeggen. Als de man die de conversatie hoort, niet instemt met de discussie over zijn kleren, zal hij in emotionele toon dalen en zal in feite minder reëel worden voor de twee mensen die hem bespreken.

Om realiteit tot stand te brengen, moet je iets vinden waarover je het allebei eens bent. Vervolgens probeer je een zo hoog mogelijk niveau van affiniteit te bewaren, door iets aan de ander te vinden wat je kunt waarderen. Dan zul je met hem kunnen praten. Als de eerste twee punten er niet zijn (iets waar je het over eens bent en iets wat je aan hem kunt waarderen), is het vrij zeker dat ook het derde punt – communicatie – er niet zal zijn (dat wil zeggen, dat je niet gemakkelijk met hem zult kunnen praten).

Als je bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek had en het tegen de interviewer gewoon begon te hebben over de laatste vakantie die je hebt gehad, dan zou er waarschijnlijk weinig overeenstemming zijn. Maar stel nu dat je erachter kwam dat hij een groot zeiljacht had en dat dat zijn hobby was, dan zou je de communicatie kunnen openen door hem te vertellen dat je onlangs aan boord van een jacht was dat je dat echt geweldig vond. Er zou dan van een onmiddellijke overeenstemming tussen jullie beiden sprake zijn.

Als men werkelijk en goed met mensen communiceert – luistert naar wat zij te zeggen hebben en ze laat weten dat ze zijn gehoord, en als men vriendelijk en vaak genoeg tegen hen zegt wat men te zeggen heeft, zodat het werkelijk bij hen overkomt – zal men het vermogen herwinnen om de activiteiten van mensen in zijn directe omgeving met elkaar te combineren en te coördineren.

Dat klinkt als tovenarij. En dat is het ook. Het is Scientology.