Er is altijd wel iets in iemands leven dat hij kan confronteren. Confronteren betekent het met gemak in staat zijn om iets of iemand onder ogen te zien zonder het of hem uit de weg te gaan. Als iemand een probleem of een deel ervan kan confronteren, kan hij er iets aan doen.

Dit is een heel bruikbaar principe omdat het de deur opent om iemand te helpen bij het verbeteren van een gebied in zijn leven.

Een maatschappelijk werkster bezoekt bijvoorbeeld mevrouw Van Puffelen bij haar thuis. Mevrouw Van Puffelen heeft een heleboel problemen en ze vertelt ze aan de maatschappelijk werkster.

Laten we zeggen dat mevrouw Van Puffelen erover klaagt dat haar man de hele tijd dronken is en nooit wat geld naar huis brengt. De meubels zijn allemaal kapot en de huur loopt achter.

De maatschappelijk werkster zou, met de beste bedoelingen, kunnen zeggen: “Wat u moet doen, mevrouw Van Puffelen, is deze woning helemaal opruimen. Mest het eens van top tot teen uit. We hebben u toch immers zeep gegeven. En zorg ervoor dat uw kinderen er netjes uitzien en trek ze die mooie nieuwe kleren aan die we u hebben gestuurd. En nu zal ik eens een hartig woordje spreken met uw man over dat drinken.”

Ook al zou mevrouw Van Puffelen het hele huis hebben schoongemaakt en de kinderen in schone kleren hebben gestoken, toch is er nu sprake van een totaal verschil van mening tussen haar en de maatschappelijk werkster. De maatschappelijk werkster heeft mevrouw Van Puffelen iets verteld waarvan mevrouw Van Puffelen uit ervaring weet dat dat niet gedaan kan worden. Ze weet ook dat niemand met haar man kan praten over zijn drankgebruik. Volgens haar zou zelfs een grootscheepse aanval van het Amerikaanse leger niets aan het drankgebruik van meneer Van Puffelen kunnen doen. Ze weet dit. En de maatschappelijk werkster is gewoon frontaal tegen de volledige zekerheid van mevrouw Van Puffelen op dit punt aan geknald.

Laten we zeggen dat in plaats daarvan de maatschappelijk werkster iets had gevonden dat mevrouw Van Puffelen wel zou kunnen confronteren te doen en haar gevraagd had om dat te doen. Hoewel dit heel eenvoudig klinkt, is het uitermate doeltreffend.

Zij zou gedurende hun gesprek opgemerkt kunnen hebben dat mevrouw Van Puffelen een asbak had geleegd. Dan zegt ze tegen haar: “Ik zal je vertellen wat ik zou doen. Ik zou er beetje bij beetje mee beginnen, en dan zou ik het huis opgeruimd krijgen. Als u er nu eens voor zorgde dat die asbakken geleegd blijven worden?”

Mevrouw Van Puffelen zou misschien eerst een beetje boos op de maatschappelijk werkster zijn. Maar nadat de vrouw is weggegaan, zal ze de asbakken legen.

Je zult verbaasd zijn. Plotseling heeft mevrouw Van Puffelen een groot gevoel van hoop. Er wordt niet van haar verwacht dat ze een te steile heuvel op moet. Ze wordt gevraagd te confronteren iets te doen waarvan ze het gevoel heeft dat ze het kan doen. Vroeg of laat zou ze misschien zelfs het idee kunnen krijgen dat er wel iets gedaan kan worden aan het drankgebruik van meneer Van Puffelen.

De techniek bestaat eruit om erachter te komen wat de problemen zijn en er dan iets aan te laten doen, dat door iemand gedaan kan worden die het kan doen.

Het eerste niveau van hoop is, “Er is iets dat eraan gedaan kan worden”, en het tweede niveau is, “Het is iets dat jij kunt doen.”

Iemand iets te doen geven dat hij kan confronteren om te doen, is een principe dat enorm bruikbaar is op veel gebieden.

Mensen weten vaak niet hoe ze in het leven verder moeten komen. Ze hebben het gevoel dat ze in het leven geen verbetering kunnen aanbrengen en dat het onmogelijk is ergens beter in te worden. Maar met gebruik van deze informatie, zou men iemand of zelfs een hele groep mensen gemakkelijk kunnen laten zien dat het wel degelijk mogelijk is om ergens beter in te worden.

Vertel de persoon die je wilt helpen om te beginnen: “Maak een lijstje van de problemen die je in je leven hebt.”

Vraag hem, als hij dat gedaan heeft: “Welk van die punten is voor jou het makkelijkst te confronteren? Schrijf dat nu op.”

Zeg vervolgens tegen hem: “Schrijf nu eens datgene op waarvan je absoluut zeker weet dat je het aan dat laatste ding kunt doen dat je hebt opgeschreven.”

En als laatste zeg je tegen hem: “Zie je nu wat je hebt opgeschreven onderaan die pagina? Doe het maar!”

Door deze principes te gebruiken, zou je een zeer succesvol adviseur kunnen worden. Krijg een inschatting van de dingen waarvan mensen vinden dat het hun problemen en moeilijkheden zijn. En ontdek dan van welke ze het gevoel hebben dat ze die kunnen confronteren. Je krijgt dan uiteindelijk één probleem of moeilijkheid, en wat zij onder ogen zouden kunnen zien om aan dat probleem te doen. En dan zullen ze er ook iets aan doen en dan zullen ze vooruitgang boeken.

Het enige waar je op moet letten, is dat mensen soms met te veel zelfvertrouwen van start gaan en, net als een baby die net heeft leren lopen, razendsnel door de kamer gaan rennen. Ze vallen meestal zo ongeveer bij de derde stap op hun gezicht. Ze kunnen te ambitieus worden. Dus je moet het advies geven om “op dit moment niet meer te doen dan dit”.

Als je je tot taak stelt om (1) vlug een inschatting te maken van wat de persoon denkt dat er aan schort; vervolgens (2) uit te zoeken welk punt ervan hij kan confronteren; dan (3) uit te zoeken wat hij gaat doen aan het punt dat hij meent te kunnen aanpakken; en vervolgens (4) er voor te zorgen dat hij dat doet, en als je er op dat moment enorm op staat dat dat punt wordt gedaan, zul je elke keer instemming krijgen.

En ze weten dat jij ze adviseert over hun inschatting van de situatie en dus weten ze dat je het bij het rechte eind hebt.