De fundamentele reden waarom de Antisociale Persoonlijkheid zich zo gedraagt, is dat hij een heimelijke doodsangst voor anderen heeft.

Voor de Antisociale Persoonlijkheid is iedereen een vijand die op bedekte of openlijke wijze kapot moet worden gemaakt.

De Antisociale Persoonlijkheid denkt voortdurend dat hij om in leven te blijven “andere mensen moet blijven stoppen” of “ze niet moet laten leren en ze dom moet houden zodat ze niet in staat zullen zijn om dingen te doen”.

Als iemand met de belofte zou komen om anderen bekwamer of intelligenter te maken, heeft de Antisociale Persoonlijkheid het idee dat hij persoonlijk enorm gevaar loopt.

Ze denken dat als ze nu al zoveel problemen hebben terwijl de mensen in hun omgeving zwak of dom zijn, ze het onderspit zullen delven mocht iemand sterker of intelligenter worden.

Zo iemand heeft totaal geen vertrouwen in andere mensen. Hij is in feite heel bang voor mensen, maar dit is gewoonlijk verborgen.

Wanneer zo iemand doordraait (krankzinnig wordt), denkt hij dat iedereen die hij tegenkomt, feitelijk een marsmannetje is of iemand is die werkt voor de FBI.

Het gros van de Antisociale Persoonlijkheden vertoont uiterlijk echter geen tekenen van krankzinnigheid. Ze lijken tamelijk rationeel. Ze zijn in staat je ervan te overtuigen dat ze niet krankzinnig zijn.

Een dergelijke persoonlijkheid kan de eerder vermelde antisociale eigenschappen echter niet in zichzelf ontdekken. Dit is zó waar, dat als je dacht dat jezelf één van de eigenschappen van de lijst vertoonde, het heel zeker is dat je geen Antisociale Persoonlijkheid bent. Het vermogen om naar jezelf te kijken en te oordelen dat je iets verkeerd hebt gedaan, is iets wat de Antisociale Persoonlijkheid niet kan doen. Ze moeten GELIJK hebben, omdat ze geloven dat ze voortdurend in gevaar verkeren. Als je zou aantonen dat een Antisociale Persoonlijkheid het bij het verkeerde eind had, zou je hem zelfs ernstig ziek kunnen maken.

Alleen iemand die geestelijk gezond is, probeert zijn gedrag te corrigeren.