Elk gelukkig huwelijk heeft één ding gemeen: een hoog niveau van communicatie tussen de huwelijkspartners.

Als de relatie uiteen begint te vallen, kunnen de partners de overts en achterhoudsels die ze voor elkaar achterhielden, bekendmaken en het zal helpen om het huwelijk weer te lijmen. In eerste instantie kan het gebeuren dat de huwelijkspartners van streek raken als ze hun overts en achterhoudsels met elkaar delen, maar te zijner tijd zal het zeer zeker helpen het huwelijk op te lappen en te herstellen.

Geen enkel huwelijk kan blijven bestaan zonder twee-richtings-communicatie. Twee-richtings-communicatie betekent dat er een communicatie van één persoon naar een ander gaat – laten we zeggen van Wim naar Maria – en dat er dan een andere communicatie van Maria naar Wim gaat. De communicatie gaat twee kanten op en gaat niet alleen maar continu van Wim naar Maria.

Twee-richtings-communicatie in een huwelijk kan niet bestaan tenzij beide partners het huwelijk tot bestaan blijven postuleren. Als je die dingen doet – het huwelijk tot bestaan blijven postuleren en twee-richtings-communicatie blijven onderhouden – zul je een huwelijk hebben.

Het huwelijk bestaat dus uit het creëren van een relatie tussen twee mensen, zonder overts en achterhoudsels, en het tot bestaan te postuleren en het in stand te houden voor de voortdurende bescherming van de individuele leden en van die groep.

Het huwelijk is in feite een zeer eenvoudige regeling, en wel een uitermate bevredigende regeling als ze maar eenvoudig blijft.

En als er vrije communicatie tussen alle leden van het gezin is, zullen ze een sterke affiniteit (liefde) voor elkaar hebben en kan hun affiniteit sterk genoeg worden, zodat ze in staat zijn om moeilijke zaken die hun kant op komen en die nu eenmaal in het leven plaatsvinden, het hoofd te bieden, zoals het ziek worden van een van de gezinsleden of het kapotgaan van de auto of dat een plotselinge overstroming schade aan het huis toebrengt. Ze zijn een groep die in communicatie is en kunnen gemakkelijker met dingen omgaan die in het leven op kunnen komen en het gezin van streek kunnen maken.

Wanneer een gezin geen groep is die door communicatie sterk met elkaar is verweven, is het heel moeilijk voor één gezinslid om alleen om te gaan met zoiets als een ongeluk. Met de hulp van het gezin als een groep is hij beter in staat om met het leven om te gaan. Mensen hebben een betere kans van slagen als deel van een gezinseenheid, dan alleen. En dat is één van de basisideeën waarop het huwelijk is gebaseerd.

Een klein kind zal het in zijn eentje in de wereld bijvoorbeeld niet redden – en wat dat betreft, zou niemand van ons het hebben gered als ons gezin er niet was geweest. Het gezin is een van de dingen die je nodig hebt om een toekomstige generatie te creëren.

Door het huwelijk te blijven postuleren, twee-richtings-communicatie tussen de gezinsleden in stand te houden en door geen overts en achterhoudsels tussen huwelijkspartners te hebben, kun je een heel gelukkig huwelijk hebben voor zolang als je maar wilt.