Wanneer iemand een overt heeft gepleegd en deze overt vervolgens achterhoudt, probeert hij doorgaans uit te leggen hoe een overt eigenlijk geen overt was. Dit noemen we “rechtvaardiging”.

We hebben allemaal weleens gehoord hoe mensen proberen hun acties te rechtvaardigen, maar tot nu toe hebben we niet precies begrepen waardoor rechtvaardiging wordt veroorzaakt.

Bij gebrek aan Scientology procedures bestond er geen middel waarmee iemand verlichting kon vinden van het besef dat hij een overt had gepleegd, behalve dan door te proberen de overt kleiner te maken.

Sommige kerken en andere groepen hebben de biecht gebruikt in een poging om mensen te helpen verlichting van hun overts te verkrijgen. Omdat het hun echter ontbrak aan volledig begrip van alles wat hier aan het werk is, was de bruikbaarheid van dit middel zeer beperkt.

Scientology heeft volledig bewezen dat de Mens in wezen goed is – een feit dat direct ingaat tegen de oudere overtuigingen die stellen dat de Mens in wezen slecht is. Als bewijs van het feit dat de Mens in wezen goed is, probeert iemand, wanneer hij zich realiseert dat hij echt gevaarlijk is en fout zit, zichzelf minder krachtig te maken. En als dat niet werkt en hij vaststelt dat hij nog steeds overts pleegt, probeert hij vervolgens zichzelf te verwijderen, hetzij door uit een gebied weg te gaan, hetzij door opgepakt en gestraft te worden.

De crimineel doet altijd dingen die het makkelijk voor iemand maken om hem te pakken bij het doen van verkeerde acties. Hij wil minder schadelijk zijn voor de samenleving en hij wil weer eerlijk worden.

Maar als dit het geval is, waarom ervaart hij dan geen verlichting door anderen over zijn overts te vertellen?

Het feit is dat mensen overts achterhouden omdat ze denken dat het vertellen ervan wéér een overt zou zijn. Het is alsof de mensen proberen om zelf al het kwaad van de wereld in zich op te nemen en het te verbergen. Maar dit is niet verstandig, want door overts achter te houden, blijven deze acties bestaan, waardoor het kwaad dat erbij betrokken is ook blijft bestaan.

Wanneer het lijden onder en de zorgen over zijn eigen overts te groot wordt, krijgt iemand met een ander probleem te maken – hoe de omvang en de druk van de overt kleiner te maken. Iemand zou kunnen proberen de overt kleiner te maken alleen door te proberen de belangrijkheid en de waarde te verminderen van de persoon waartegen hij de overt had begaan.

Dus wanneer iemand een overt heeft gepleegd, probeert hij gewoonlijk de goedheid of de belangrijkheid van de mensen of dingen die de schadelijke daad was aangedaan te verminderen. De man die zijn vrouw bedriegt, moet daarna bijvoorbeeld zeggen dat zijn vrouw in een of ander opzicht niet deugde. De vrouw die haar man bedroog, moet de man eveneens kleiner maken om de overt kleiner te maken.

Dit laat je zien dat de meeste kritiek (klagen over wat andere mensen slecht of verkeerd doen) een rechtvaardiging is voor het hebben gepleegd van een overt. Dit wil niet zeggen dat alles juist is en dat nergens iets ooit ook maar enige kritiek verdient.

Kritiek, wanneer deze niet wordt ondersteund door feiten, is alleen maar een poging om de belangrijkheid van het doelwit van de overt kleiner te maken, zodat iemand (naar hij hoopt) met zijn overt kan leven. Natuurlijk is het leveren van onterechte kritiek en het verlagen van iemands reputatie op zich een overt en deze “oplossing” is daarom feitelijk niet bruikbaar.

Het wordt allemaal nog erger wanneer het volgende gebeurt: iemand pleegt overts zonder het te beseffen. Hij probeert ze te rechtvaardigen door aanmerkingen te maken of anderen de schuld te geven. Dit brengt hem ertoe nog meer overts tegen die mensen te plegen, wat leidt tot een verlaging van zijn eigen voortbestaan en soms ook het voortbestaan en de reputatie van de mensen die hij de schuld geeft.

Wanneer je extreme en scherpe kritiek van iemand hoort die gewoon een beetje gedwongen en onnatuurlijk klinkt, besef dan dat je hier met iemand te maken hebt met overts tegen die bekritiseerde persoon.

De maatschappij bestraft op de een of andere manier veel overtredingen, maar zo’n straf maakt het vaak alleen maar erger.

Mensen die zich schuldig hebben gemaakt aan overts, verlangen er zelf naar gestraft te worden, zodat ze die straf kunnen gebruiken om zichzelf te helpen stoppen verdere overtredingen te plegen (hopen ze dan maar). Sommige mensen smeken er zelfs om om ter dood gebracht te worden. Maar uiteindelijk lost straf het fundamentele probleem dat hierbij betrokken is niet op.

We hebben hier te maken met datgene wat van deze wereld een gekkenhuis maakt. Het goede nieuws is dat wij nu met behulp van deze kennis en dit begrip geestelijke gezondheid kunnen herstellen.