Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1. Μιλάει μόνο με πολύ ευρείες γενικότητες (δηλώσεις που δεν αναφέρουν λεπτομέρειες). Χρησιμοποιεί συνεχώς εκφράσεις όπως: «Λένε ότι...», «Όλοι νομίζουν πως...», «Όλοι ξέρουν πως...» και άλλες παρόμοιες, ιδιαίτερα όταν διαδίδει φήμες. Για παράδειγμα, η Αντικοινωνική Προσωπικότητα μπορεί να διαδώσει μια φήμη όπως: «Κανείς δε θέλει να πάει σ’ αυτό το εστιατόριο, όλοι το απεχθάνονται». Όταν τον ρωτήσεις: «Ποιος είναι οι όλοι;» προσποιείται ότι είναι η γνώμη ολόκληρης της κοινωνίας. Συνήθως αποδεικνύεται ότι το είπε μόνο ένα άτομο και ότι αυτό το άτομο είναι η ίδια η Αντικοινωνική Προσωπικότητα.

Αυτό του είναι φυσικό, αφού γι’ αυτό το άτομο ολόκληρη η κοινωνία είναι μια μεγάλη εχθρική γενικότητα, στραμμένη ειδικά εναντίον του Αντικοινωνικού.

2. Ένας τέτοιος άνθρωπος ασχολείται κυρίως με άσχημα νέα, επικριτικές ή εχθρικές παρατηρήσεις, υποτίμηση (η πράξη τού να κάνεις κάποιον να φαίνεται λάθος ή να τον μειώνεις) και, γενικά, καταπίεση (ενέργειες για να κρατάει χαμηλά τους άλλους, να τους κάνει να αποτυγχάνουν κ.λπ.).

Ένας τέτοιος άνθρωπος δε μεταβιβάζει καλά νέα ή φιλοφρονήσεις.

Ας πούμε για παράδειγμα ότι ένα νεαρό κορίτσι μαθαίνει να παίζει πιάνο. Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα θα ήταν πιθανό να κάνει σχόλια σχετικά με το πώς το κορίτσι έκανε λάθη και έπαιζε υπερβολικά πολλές λάθος νότες (είναι επικριτικός) και λέει ότι το πιάνο είναι ένα όργανο που μισούσε (ένα εχθρικό σχόλιο) και μετά λέει στο κορίτσι ότι δεν έχει το βασικό ταλέντο και ποτέ δε θα είναι σε θέση να παίξει πιάνο σωστά (καταπίεση).

3. Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα τροποποιεί προς το χειρότερο την επικοινωνία όταν μεταφέρει ένα μήνυμα ή νέα. Σταματά τα καλά νέα και μεταβιβάζει μόνο τα άσχημα νέα, συχνά διανθισμένα.

Ένας τέτοιος άνθρωπος, επίσης, υποκρίνεται ότι μεταβιβάζει «άσχημα νέα» τα οποία στην πραγματικότητα έχουν επινοηθεί από τον ίδιο.

4. Ένα από τα πιο θλιβερά γεγονότα για μια Αντικοινωνική Προσωπικότητα είναι ότι δε βελτιώνεται ούτε θεραπεύεται ως αποτέλεσμα θεραπείας που λαμβάνει.

5. Γύρω από μια τέτοια προσωπικότητα, βρίσκουμε φοβισμένους ή άρρωστους συγγενείς ή φίλους οι οποίοι, εάν δεν έχουν πραγματικά τρελαθεί, αποτυγχάνουν.

Τέτοιοι άνθρωποι που έχουν φοβηθεί ή αρρωστήσει από την Αντικοινωνική Προσωπικότητα δημιουργούν προβλήματα στους άλλους.

Όταν δέχονται θεραπεία ή εκπαίδευση, οι άνθρωποι που συνδέονται με την Αντικοινωνική Προσωπικότητα δεν καλυτερεύουν και παραμένουν σ’ αυτή την κατάσταση, και αν αισθανθούν καλά για λίγο, αυτή η αίσθηση είναι μόνο προσωρινή. Σύντομα αρχίζουν να αισθάνονται άρρωστοι ή νιώθουν δυστυχείς, όντας κάτω από την επιρροή της Αντικοινωνικής Προσωπικότητας.

Αυτοί οι άνθρωποι επίσης δεν αναρρώνουν συνήθως στον αναμενόμενο χρόνο από σωματικές ασθένειες, ακόμα και αν δεχτούν θεραπεία. Αντίθετα χειροτερεύουν και έχουν ανεπαρκή ανάρρωση.

Η πλειονότητα των παραφρόνων γίνονται παράφρονες εξαιτίας τέτοιων αντικοινωνικών συνδέσεων και δε συνέρχονται εύκολα για τον ίδιο λόγο.

6. Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα συνηθίζει να επιλέγει λάθος στόχο (αιτία για κάτι) για τον θυμό της.

Αν σκάσει το λάστιχο επειδή πάτησε καρφιά, βρίζει έναν συνταξιδιώτη – τη λάθος αιτία του προβλήματος. Αν το ραδιόφωνο στο διπλανό σπίτι είναι πολύ δυνατό, αυτός κλοτσά τη γάτα.

Αν η καταφανής αιτία είναι ο Α, η Αντικοινωνική Προσωπικότητα θα κατηγορήσει τον Β, τον Γ ή τον Δ.

7. Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα δεν μπορεί να ολοκληρώσει ένα πρότζεκτ ή μια ενέργεια.

Καταλήγει να περιτριγυρίζεται από ανολοκλήρωτα πρότζεκτ και πράγματα που ξεκίνησε και ποτέ δεν τέλειωσε.

8. Πολλές Αντικοινωνικές Προσωπικότητες θα ομολογήσουν με ευκολία τα πιο τρομακτικά εγκλήματα, αλλά δε θα έχουν την παραμικρή αίσθηση ευθύνης γι’ αυτά.

Οι ενέργειές τους έχουν μικρή ή καμία σχέση με τις δικές τους επιλογές ή αποφάσεις. Τα πράγματα «απλώς συνέβησαν».

Δεν αντιλαμβάνονται καθόλου ότι έχουν προκαλέσει κάτι και ως εκ τούτου δεν μπορούν να νιώσουν καμία ντροπή ή ενοχή όταν έχουν κάνει κάτι λάθος.

Για παράδειγμα, η Αντικοινωνική Προσωπικότητα θα μπορούσε να πετάξει απρόσεκτα κάτι βαρύ έξω από ένα παράθυρο ενός κτηρίου και να χτυπήσει κάποιον που στεκόταν έξω. Δε θα ένιωθε ότι είχε κάνει κάτι λάθος. Θα μπορούσε να κατηγορήσει το άτομο επειδή περπατούσε κάτω από το παράθυρο όταν εκείνος πέταξε κάτι έξω απ’ αυτό.

9. Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα υποστηρίζει μονάχα καταστροφικές ομάδες, ενώ επιτίθεται εναντίον κάθε εποικοδομητικής ομάδας ή ομάδας που εργάζεται για να βοηθήσει ανθρώπους.

10. Αυτό το είδος προσωπικότητας επιδοκιμάζει μόνο τις καταστροφικές ενέργειες και πολεμάει εναντίον εποικοδομητικών ή ωφέλιμων ενεργειών ή ασχολιών.

Οι καλλιτέχνες, ιδιαίτερα, δέχονται συχνά επίθεση και καταπιέζονται από Αντικοινωνικές Προσωπικότητες, που βλέπουν στην τέχνη τους κάτι που πρέπει να καταστραφεί και «ως φίλοι» προσπαθούν να το πετύχουν αυτό πίσω από την πλάτη τους.

11. Το να βοηθάς τους άλλους είναι μια δραστηριότητα που φέρνει την Αντικοινωνική Προσωπικότητα σε έξαλλη κατάσταση. Οι δραστηριότητες, όμως, που καταστρέφουν στο όνομα της βοήθειας υποστηρίζονται έντονα.

12. Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα έχει κακή αίσθηση της ιδιοκτησίας και πιστεύει πως η ιδέα ότι κάτι ανήκει σε κάποιον είναι ένα ψέμα που έχει επινοηθεί για να ξεγελάει τους ανθρώπους. Κατά τη γνώμη του, τίποτα δεν ανήκει σε κάποιον πραγματικά.