Ο βασικός λόγος για τον οποίο η Αντικοινωνική Προσωπικότητα συμπεριφέρεται έτσι όπως συμπεριφέρεται είναι ότι αισθάνεται έναν κρυφό τρόμο (πολύ ισχυρό φόβο) για τους άλλους.

Για ένα τέτοιο άτομο κάθε άλλο ον είναι εχθρός που πρέπει να καταστραφεί κρυφά ή φανερά.

Η Αντικοινωνική Προσωπικότητα σκέφτεται συνεχώς ότι, για να παραμείνει ζωντανή, πρέπει «να συνεχίσει να σταματάει τους άλλους ανθρώπους» ή «να μην τους αφήνει να μαθαίνουν και να γίνονται έξυπνοι και ικανοί να κάνουν πράγματα».

Αν κάποιος υποσχόταν να κάνει τους άλλους δυνατότερους ή εξυπνότερους, η Αντικοινωνική Προσωπικότητα θα ένιωθε τεράστιο προσωπικό κίνδυνο.

Σκέφτεται ότι, αφού έχει τόσους μπελάδες όταν οι άνθρωποι γύρω της είναι αδύναμοι ή κουτοί, τότε, αν κανείς γινόταν πιο δυνατός ή πιο έξυπνος, η ίδια θα καταστρεφόταν.

Ένα τέτοιο άτομο δεν εμπιστεύεται τους άλλους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα φοβάται πολύ τους ανθρώπους, αλλά αυτό συνήθως κρατιέται κρυφό.

Όταν ένα τέτοιο άτομο παραφρονήσει (γίνει τελείως τρελό), πιστεύει ότι κάθε άτομο που συναντάει είναι στ’ αλήθεια Αρειανός ή κάποιος που δουλεύει για το FBI.

Όμως οι περισσότερες απ’ αυτές τις Αντικοινωνικές Προσωπικότητες δε δείχνουν κανένα ορατό σημάδι παραφροσύνης. Φαίνονται πολύ λογικοί. Είναι σε θέση να σε πείσουν ότι δεν είναι τρελοί.

Ωστόσο, η λίστα που δόθηκε παραπάνω αποτελείται από πράγματα που ένα τέτοιο άτομο δεν μπορεί να ανακαλύψει στον εαυτό του. Αυτό είναι τόσο αληθινό που, αν σκέφτηκες ότι έχεις επιδείξει ένα από τα χαρακτηριστικά της λίστας, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν είσαι Αντικοινωνική Προσωπικότητα. Η ικανότητα να παρατηρήσεις τον εαυτό σου και να δεις ότι έχεις κάνει κάτι λάθος είναι κάτι που η Αντικοινωνική Προσωπικότητα δεν μπορεί να κάνει. Πρέπει να έχει ΔΙΚΙΟ γιατί πιστεύει ότι βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο. Αν αποδείκνυες σε μια Αντικοινωνική Προσωπικότητα ότι κάνει ΛΑΘΟΣ, θα μπορούσες ακόμα και να τη ρίξεις βαριά άρρωστη.

Μόνο το πνευματικά υγιές άτομο προσπαθεί να διορθώσει τη συμπεριφορά του.